Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op de plaat Love & Torture hoor je het steengruis in de longen van een zanger die opgroeide in een mijnwerkersdorpje. Om een dergelijk rauwe en afgeraffelde stem te krijgen, moet je ook wel meermalen uit de dood herrijzen. Door een mysterieuze bloedziekte keek Stone Jack Jones de man met de zeis al twee keer recht in de ogen. De duivel zit hem nog steeds op de hielen.
Vooral ergens halverwege het album, als de track 'Russia' passeert, gaat even door je hoofd dat de gastheer niet echt zingt. Kreunend en steunend klinkt hij als een oude rapper, die door de Appalachen aan het wandelen is. Heel afwisselend is de plaat toch niet. Jones begeeft zich te allen tijde in dezelfde donkere en gelaagde arrangementen. Soms bestaan de enige verrassingen uit een paar verdwaalde fluitjes of eenzame triangel aan het einde van een song.
In 'Song', dat door de aanwezigheid van elektrische gitaren wellicht het ruigste nummer van de plaat is, smeekt een dronkenlap Onze-Lieve-Heer om hem te helpen. Hoewel Jezus hem nog niet heeft gevonden, bevindt Jones zich niettemin in goed gezelschap op dit bijzonder sfeervolle album. Als je heel goed luistert, hoor je Patty Griffin en Kurt Wagner van Lambchop op de achtergrond meezingen.
Ondanks dat variatie op Love & Torture ontbeert, is het een intrigerende plaat. Zijn krakende stemgeluid maakt van Jones een groot verhalenverteller. De godvrezende lyriek, stoffige sfeer en onheilspellende songtitels als 'Say Amen' en 'Thrill Thrill' moeten de americanaliefhebbers zeker als muziek in de oren klinken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/stone-jack-jones/love-torture/25820/
Meer Stone Jack Jones op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stone-jack-jones
Deel dit artikel: