Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je moet van goeden huize komen wil je tegenwoordig een beetje positief opvallen in de stonerrockwereld. De overdaad aan Kyuss-epigonen en het surplus aan jambands die grossieren in eindeloos saaie riffs hebben het genre geen goed gedaan. Zelfs het vroeger zo geniale Karma to Burn weet tegenwoordig niet meer te overtuigen.
Om je te onderscheiden heb je een eigen gezicht nodig of moet je een meerwaarde bieden. Zoals Earthless bijvoorbeeld: instrumentale nummers, riffs die tegen perfectie aanschurken, en dan de vrijheid om tot in de eeuwigheid te soleren.
Het Limburgse Sungrazer heeft ook zijn eigen edge gevonden, namelijk niet loos gaan. Juist door ingetogen te blijven en ingehouden te spelen, zorgt de band voor sfeer, spanning, en melancholie. Heerlijk jammen, zeker, maar wel met een bepaalde bedachtzaamheid, bijna meditatief soms. Dan is het heel fijn wegzweven op 'Wild Goose' en 'Behind'.
Minstens even fijn is de zwaarmoedigheid. De donkere toon wordt benadrukt door stemmige samenzang, die meer dan eens aan Alice in Chains doet denken. Mooi, hoe een op zichzelf redelijke vocalist door goede zanglijnen en een meer dan prettig gevoel voor melodie boven zichzelf uit kan stijgen.
Sungrazer heeft met Mirador een van de beste stonerrockalbums van de laatste tijd gemaakt. Maar de band is ook interessant en veelzijdig genoeg om ook niet-stonerrockers over de streep te kunnen trekken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sungrazer/mirador/22217/
Meer Sungrazer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sungrazer
Deel dit artikel: