Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Franse componist Sylvain Chauveau werkte de afgelopen jaren meer dan eens voor films. Dat materiaal is bepaald niet overal of makkelijk beschikbaar. Daarin brengt de verzamelaar Simple verandering. Slechts twee stukken zijn niet afkomstig van soundtracks; een compositie voor een dansvoorstelling en een remix.
Chauveau schildert miniaturen die veelal de speelduur van twee minuten nauwelijks overschrijden. Op de beste momenten - die je met een vergrootglas moet zoeken - zou de luisteraar willen dat hij een dergelijke halve aanzet tot een schets of een hint van een thema uitwerkt tot een gedicht in muziek, waar je het nu moet doen met een los fladderende schmierende pseudoromantische strofe in dweepzieke toonzetting zonder context.
Waar Chauveau zich beperkt tot minimalistische solopiano heeft zijn stiel van neo- of postklassieke muziek weinig gelijken en vooral 'Aux Nombres des Choses' brengt ook zonder de bijbehorende dans vervoering. Trekt de componist strijkers tevoorschijn dan valt het klatergoud rollend van de berghellingen die in softfocus geschoten zijn onder een lauwwarm zonnetje; kinderen dartelen rond met linten in hun vlechtjes en op het picknickleedje in het veld kijken paps en mams elkaar nog een keer veelbetekenend smoorverliefd in de ogen.
Deze muzikale kleinigheden van Chauveau laten zich voornamelijk kennen als het muzikale equivalent van het einde van een helletocht door de IKEA. Op de valreep volgt nog een bombardement aan prullaria en het wordt je steeds moeilijker gemaakt om met lege handen de winkel te verlaten. Denk gerust aan sepia getinte foto's van Amerikaanse skylines; ingelijst en wel of aan exotische libido- of zaaddodende geurkaarsen. Dat heb je niet nodig en doet niets voor je huis. En, ook al schaf je het aan; je bent niet alleen wat geld, maar ook een illusie armer. Zo heb je met Simple ook een schijfje, je nieuwe aanwinst in handen en met het daarop gepresenteerde holle vat aan emotionele leegte met de diepgang van een vloeipapiertje moet je het doen. Daarin heeft Chauveau een streepje voor op de Zweedse woonmaterialengrutter, hij maakt het je wel erg makkelijk om te zeggen: dat heeft zo'n jongen, dat heeft muziek, dat heb ik toch niet nodig.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sylvain-chauveau/simple/23563/
Meer Sylvain Chauveau op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sylvain-chauveau
Deel dit artikel: