Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een analoge synthesizer en wat hoekige referenties maken nog geen moderne versie van de jaren tachtig. Temper Temper probeert het wel, slaagt ten dele, maar vergeet op dit debuutalbum keuzes te maken. Willen ze een update van Entertainment! creëren (© Bloc Party), worden de donkere uithoeken van de jaren tachtig opgezocht (Interpol) of vegen ze stijlvol de dansvloer aan (The Rapture)?
Dit viertal uit Milwaukee probeert het allemaal tegelijkertijd, maar mag juist daarom niet eens de stropdassen van Interpol kussen. Niet dat de nummers zo slecht zijn, maar ze zwabberen alle kanten op en missen de overtuigingskracht om echt indruk te maken. Daarnaast doet de flauwe productie smachten naar een moment van agressie of die ene venijnige uitbarsting, een moment dat helaas uitblijft.
Naar mate het album vordert raakt de band steeds verder de weg kwijt. 'My God is Gold' lijkt op een glorieuze comeback van Deep Purple, waarna 'Sexy Little Cuts' zelfs uit de smerige garages van de jaren ’60 lijkt te komen. Jullie zitten in het verkeerde decennium, jongens! Daar liggen we niet wakker van trouwens, want een beetje afwisseling is nooit verkeerd.
Helaas weet Temper Temper geen goede balans te vinden, waardoor dit eerder een nostalgische terugblik op het verleden is dan een eigentijdse. Ook leuk hoor, maar er had meer in gezeten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/temper-temper/temper-temper/9159/
Meer Temper Temper op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/temper-temper
Deel dit artikel: