Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De gebroeders Jan en Romke Kleefstra waren al enige tijd rond in het gebied tussen poëzie en zeer zachtmoedige ambienttonen. Ze werkten samen met Machinefabriek, Gareth Davis, Nils Frahm en Peter Broderick. Nu slaan ze met Greg Haines en Sytze Pruiksma de handen ineen in een collectief gebaseerd op improvisatie. Dat luistert naar de naam The Alvaret Ensemble en zo heet de debuutplaat ook.
De vier trokken zich, met Nils Frahm aan de opnameknoppen, drie dagen terug in de Grunewaldkirche in Berlijn. Diverse andere muzikanten kwamen langs en verleenden hand- en spandiensten. Twaalf uur materiaal namen ze op, dat later werd bewerkt tot twee schijven die samen een lang verhaal vertellen. Of, desgewenst: twee kanten van de Alvaret-medaille tonen.
De twinkelende top-akoestiek van de kerk weerklinkt door heel de plaat. Galm, echo en detail staan voorop in scherpe focus. Dit is pico bello kraakheldere ambient, onwerelds vrij. Vluchtig bovendien, als een zucht wind die de klanken aanvoert en wegneemt. Als die niet zouden zijn vastgelegd, waren ze voor eeuwig weg, vervlogen.
Geen van de muzikanten dringt zich op de voorgrond. Dat wreekt zich en breekt The Alvaret Ensembles belofte in de knop. Het minimalisme verwordt in deze veelpersoonsimprovisatie tot nevengeschikte vrijblijvendheid die maar weinig doel of diepgang wil kennen. Als de stemming danig treurig wordt, in de richting van The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, worden pijlen dwars door het hart geschoten. De vlagen extreme verstilling weten ook doel te treffen en raken aan het beste van wat de Kleefstra's eerder, onder de naam Piiptsjilling, hebben uitgebracht.
The Alvaret Ensemble kan, te horen aan de palmares van de individuele elementen, meer dan het brengt. Zoals met zovele supergroepen resteert nu een slap aftreksel van de vele talenten. Ook in minder van ieder kan heel veel meer samen besloten liggen. Het probleem is dat bijna iedereen voor veilig kiest op een manier die tegenwoordig Ben Frost tot een gevierd hedendaags 'componist' maakt: zo veilig dat het liftmuziek of muzak dreigt te worden. Vrijblijvende, vluchtige, veilige veelzijdigheid is in het geval van The Alvaret Ensemble een vrijwel voluit verloren vergezicht.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-alvaret-ensemble/the-alvaret-ensemble/23820/
Meer The Alvaret Ensemble op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-alvaret-ensemble
Deel dit artikel: