Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bij wie stil kan blijven zitten bij ‘Riot Radio’ zit een steekje los. De snerpende melodiegitaar en de iele, afgeknepen stem brengen meteen Elvis Costello’s ‘Radio, Radio’ in gedachten. Of anders ‘This Fire’ van Franz Ferdinand. Zondermeer aanstekelijk materiaal, zoals verwacht van het Liverpoolse Deltasonic label. Dat bracht eerder al retro-klinkende bandjes als The Zutons en The Coral, beide gezegend met een paar prima hitgevoelige deuntjes.
Helaas gaat het op The Dead 60s na het openingsnummer hard bergafwaarts en dan is een dik half uur lang. Punky ska volgens The Specials, Madness en vooral The Clash heeft een zwaar stempel gedrukt. Later komen Gang of Four en Talking Heads in het voorbijgaan ook even op de koffie. Bob Marley zou grijnzend zijn duim hebben opgestoken bij het in delay en fuzz zwelgende ‘We Get Low’ en Lee Perry knikte in een dampwolk loom mee.
Ska, punk, dub, reggae en een toefje funk in de blender: niks mis mee toch? Op papier misschien niet. In de handen van The Dead 60s levert de combinatie echter een album op dat nauwelijks blijft hangen. The Dead 60s missen de guitige humor van Kaiser Chiefs, de street credibility van HARD-Fi, de punkroots van The Clash en de intellectuele spitsvondigheid van David Byrne. Daar helpt een geslaagde donkere, ietwat spookachtige productie ook weinig aan. Net zo min als het verzorgde spel.
The Dead 60s draagt open en bloot zijn invloeden, maar weet daar geen eigen draai aan te geven. Daarmee is dit debuut een veredelde mixtape van vroegere glorie. Wie dit materiaal kan waarderen, gaat beter te raden bij de originelen. Voor een prima mopje The Dead 60s heb je genoeg aan de single ‘Riot Radio’. Dat blijft een verdomd lekker nummer voor tijdens de indiedisco.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-dead-60s/the-dead-60s/12456/
Meer The Dead 60s op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-dead-60s
Deel dit artikel: