Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toch gek, dat de major Capitol eerder dit jaar The Decemberists een platencontract aanbood. Ze hebben met de band nou niet echt een hitmachine in huis gehaald. Het niet alledaagse gezelschap rond zanger/liedjesschrijver Colin Meloy is meer het type band dat het goed doet in de alternatieve internetgemeenschap. De nerderige, academische uitstraling, de invloeden van Morrissey tot Fairport Convention, de nasale, 'moeilijke' stem van Meloy, het past allemaal meer bij de alternatieve muziekliefhebber dan bij het massale radiopubliek.
Ondanks de commerciële verwachtingen hebben The Decemberists op dit nieuwe album niks aan dwarsheid en creativiteit ingeleverd. The Crane Wife, geïnspireerd door een Japans sprookje over een man die er achter komt dat zijn vrouw een kraanvogel is, klinkt op momenten zelfs experimenteler dan de vorige albums. Al met al maakt het de band nog moeilijker te classificeren (indiefolk?) dan het al was.
Twee nummers op de nieuwe plaat gaan over de tien minuten en staan bol van de tempo- en melodiewisselingen. Daarbij importeren ze nog meer nieuwe muziekstijlen in hun mix van indie en folk. De Steely Dan-funkgroove in 'The Perfect Crime' en de complexe prog-rock van 'When the War Came', dat hoorden we niet eerder van de band uit Portland, Oregon.
Er staan ook makkelijk in het gehoor liggende indiefolk-melodieën op deze plaat. Drie nummer springen er uit: 'O Valencia'. 'Summersong' en 'Yankee Bayonet' (een duet met Laura Veirs). Zo krijgen de A&R-managers van Capitol toch nog hun potentiële singles. Erg knap dat The Decemberists muzikale progressie boeken en ook toegankelijk blijven. The Crane Wife is wederom een bevestiging dat The Decemberists een van de beste alternatieve bands uit de Verenigde Staten is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-decemberists/the-crane-wife/14167/
Meer The Decemberists op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-decemberists
Deel dit artikel: