Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Chimaera lijkt erg veel op Chimaira en dat is een behoorlijk bekende band, dus koos het kwintet dat zich oorspronkelijk bediende van eerstgenoemde titel voor een naamsverandering naar iets originelers, iets opvallenders. Zo kwamen ze uit op het flitsende en extreem verrassende 'The Dying'. Wie vindt dat dit klinkt als een Belgenmop, heeft de afkomst van deze band goed geraden.
Ook muzikaal moet The Dying het niet van de baanbrekende ideeën hebben. De melodieuze gitaren en een boze zanger plaatsen The Dying zonder enige twijfel in de categorie 'Gothenburgthrash'. Hooguit laat het wat meer op de song en wat minder op de moshpit gerichte geluid horen dat het hier gaat om een Europese band en niet om de zoveelste concurrent van The Black Dahlia Murder.
Dit alles doet misschien vermoeden dat Triumph of Tragedy een onopvallende of zelfs overbodige plaat is. Maar dat is zeker niet zo. Het album is eerder het bewijs dat consequent op alle vlakken doorgevoerde degelijkheid kan leiden tot meerwaarde. 'Een teamprestatie' noemen ze dat in de sport: door op geen enkel aspect in negatieve zin op te vallen, val je bijna vanzelf in positieve zin op. De vorm van metal die The Dying speelt leent zich met zijn strakke genreregels natuurlijk ook uitstekend om te kunnen excelleren in degelijkheid; als freejazzer moet je het niet proberen.
Triumph of Tragedy verrast of overdondert nergens, maar nodigt ook op geen enkel moment uit tot het overslaan van nummers en dat laatste blijkt zwaarder te wegen. Homo sapiens is boven alles toch a creature of comfort.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-dying/triumph-of-tragedy/17946/
Meer The Dying op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-dying
Deel dit artikel: