Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tijdens de Amerikaanse tournee die volgt op het vorige album, Fall Heads Roll (2005), heeft Fall-leider Mark E. Smith andermaal zijn volledige band buitengezet. Enkel zijn vrouw, orgeliste Elena Poulou, mag blijven.
In het kader van Smiths oneliner “If it’s me and your gran on bongo’s, it’s the Fall …” worden nieuwe muzikanten geronseld bij de Amerikaanse bandjes Darker My Love en The Hill en bij de Engelse rockers van Mother John.
De hoeveelste bezetting van The Fall dit is, weet geen verstandig mens. Hoe lang gaat ze het volhouden? Kan het iemand nog wat schelen? Mark E. Smith beweert in Mojo-magazine dat The Fall nooit gesplit is, maar méér dan een eenmansproject met wisselende werkkrachten zijn ze al lang niet meer. En misschien ook nooit geweest.
Reformation! Post-TLC is een iets magerder beestje dan de twee voorgaande allbums en klinkt fragmentarischer. Om te bewijzen dat ze de juiste, oneerbiedige instelling hebben om lid te zijn van The Fall, verliezen de groepsleden zich hier en daar in onzin en een aantal tracks gaan nergens over of heen.
Ook Smith zelf lijkt daardoor aangestoken, want in ‘Insult Song’ klinkt hij als een kruising tussen Beefheartiaans gegrom en een Texaanse boer. Het is natuurlijk charmant dat zijn stem constant omslaat en dat hij vergeet om met het juiste accent te zingen, maar een onontbeerlijk nummer levert het niet op. Ook de cover van Merle Haggards truckersanthem ‘White Line Fever’ is een inschattingsfout.
In het met een sardonisch lachje openende ‘Over! Over!’ zitten ook dwaze stemmetjes, maar hier werkt het wel. Het nummer bestaat voornamelijk uit een jachtige baslijn, terwijl Smith de zinnen “I think it's over now, I think it's ending. I think it's over now, I think it's beginning” herhaalt. Misschien een verwijzing naar de zoveelste incarnatie van zijn band, maar even goed mogelijk een commentaar op de hondenrace die hij gisteren gezien heeft.
Met Smiths teksten weet je nooit iets zeker. Enkel de energieke drone ‘Reformation!’ is duidelijk gericht aan het adres van alle bandjes die op de reünietoer gaan.
En waar ‘Fall Sound’ om draait is ook ondubieus. Smith slaat zichzelf op de borst en pocht dat deze The Fall meer lawaai maakt dan ooit. In het poppy hoogtepunt ‘My Door Is Never’ staat zijn voordeur afwisselend altijd en nooit open voor u allen. Kandidaat Fall-leden, waag uw kans!
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-fall/reformation-post-tlc/14843/
Meer The Fall op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-fall
Deel dit artikel: