Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nadat Salim Nourallah en zijn broer Faris niet meer als de Nourallah Brothers optraden, ontwikkelde de eerste een solocarrière. Met The Happiness Factor opereert Salim weer in een groepsbezetting. Normaal gezien is de band een combo, maar voor dit album schijnt een groot deel van de muzikantenscene van Texas langs te zijn gekomen. De arrangementen zijn er niet minder indierock om.
Want dat is wat Salim Nourallah maakt. Groot zijn de invloeden daarbij van de popmuziek van de zestiger jaren, die in een wat rauwere uitdossing terugkomen. Hiermee komen we snel op het grote probleem met deze tweede plaat van The Happiness Factor. Nourallah heeft een schorre, krassende stem met een beperkt bereik. Terwijl deze melodieuze muziek een goede zanger nodig heeft. Nu overschreeuwt de frontman zich in 'Soft' en heeft hij wel erg lange aanlopen nodig voor de hoge noten in 'Avoid Danger' en 'Trouble Magnet'. Bij het kalme 'Weight of the World' bekruipt je de gedachte dat het zoveel beter door een Elliott Smith zou zijn gezongen. Nourallahs stem geeft de lichtvoetige nummers het logge dat ze niet moeten hebben.
Daarmee zijn we echter nog niet klaar. Hinderlijk is dat de hele sound en specifiek het gitaargeluid mager is. Bovendien zijn de drums iets te ver naar voren gemixt. Dit maakt van Avoid Danger geen gelukkig album. Dat terwijl met de liedjes, afgezien misschien van het met flauwe ska doortrokken 'The Hand That Feeds', niks mis is. In andermans handen zouden ze tot bloei komen. The Happiness Factor zou zich ondertussen het beste kunnen houden bij 'echte' rock, zoals te horen in bonusnummer 'Mr. Critic'. Dat klinkt al een stuk beter.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-happiness-factor/avoid-danger/6526/
Meer The Happiness Factor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-happiness-factor
Deel dit artikel: