Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tegelijkertijd met Help van Thee Oh Sees verschijnt op hetzelfde label nog zo'n wonderlijk staaltje van jaren zestig garagepsychedelica met poppy boventonen: Fake Surfers van The Intelligence. Alleen is die combinatie in het geval van Thee Oh Sees wat beter gelukt. Bij The Intelligence is het geluid meer industrieel met gebruik van elektronica, en slaan de meters verder en vaker in het rood, vooral waar het de drums betreft.
The Intelligence is de band van Lars Finberg, die in Seattle een reputatie heeft opgebouwd als noisemaker en die zich op Fake Surfers voor zijn doen nog behoorlijk inhoudt. Vrolijk gefluit en opgewekte, jazzy akoestische slaggitaar kenmerken nummers zoals 'Warm Transfers'. Daar komen op een moment wel weer vervormde gitaren overheen, waarin zich meteen de dualiteit van de titel Fake Surfers openbaart.
In zangstijl heeft Finberg wel wat weg van Syd Barrett, die net zo ontzield kon klinken. Dat maakt Fake Surfers, met teksten die gaan over verveling en waarin woorden als no, don't en not opvallend vaak voorkomen, niet tot een onverdeeld genoegen. Het nummer 'I Hear Depression' is wel een treffende karakteristiek voor de hele plaat.
Neemt niet weg dat er fijne momenten tussen zitten. Surfgitaren met veel echo en zelfs een beetje downe sfeer kan het gemoed goed doen, maar overall is Help van Thee Oh Sees warmer aan te bevelen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-intelligence/fake-surfers/18881/
Meer The Intelligence op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-intelligence
Deel dit artikel: