Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Exes is het debuut van de in Amsterdam woonachtige Engelsman Jack Stafford. Een album vol ex-vriendinnen en tongue-in-cheeks en dat allemaal op de soundtrack van de laat jaren ’90: Britpop. Voor The Jack Stafford Foundation is dat feest nooit tot een einde gekomen en dus is Exes in alles Brits. Het cockney accent van Stafford is lekker dik aangezet, soms blijkt knullig klinkende muziek ineens te kunnen rocken en natuurlijk is er die typisch Engelse humor.
Op zich weet Stafford nog best aardige refreinen te produceren, toch is het uiteindelijk zo bloedeloos als ik-weet-niet-wat. ‘Toyboy’ heeft bijvoorbeeld een verheffend refrein maar na twee luisterbeurten is het nummer al zo plat als een dubbeltje. De band probeert met geprogrammeerde drums en sampletjes nog een draai te geven aan de liedjes maar het is onbegonnen werk. De nummers zijn te eendimensionaal. Helemaal hopeloos is het overigens ook weer niet. Zo hebben ondermeer ‘In It on Your Own’ en ‘The Hard Way’ geen onaardig refrein en tonen de gitarist en toetsenist zich niet onbetuigd. Maar het blijft alleen bij momentjes steken en die zijn er bij lange na niet genoeg.
Van die typische Engelse humor blijft trouwens ontzettend weinig over met simpele teksten als Your toyboy’s batteries are running low / And I’m more than a vibrator die voor grappig door moeten gaan. En dan zijn we nog niet eens toegekomen aan de gedeelten die regelrecht vals zijn gezongen. Laat we maar ophouden. Jack Stafford heeft ongetwijfeld veel talenten – hij schrijft en ontwerpt kleding – maar het maken van interessante Britpop is er op basis van Exes niet een van.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-jack-stafford-foundation/exes/8940/
Meer The Jack Stafford Foundation op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-jack-stafford-foundation
Deel dit artikel: