Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Kingsbury Manx uit Chapel Hill, North Carolina, hebben vier platen op hun naam staan die door een kleine schare liefhebbers met liefde zijn ontvangen, al spreekt een ieder over het onherhaalbare, verrassende karakter van hun titelloze eersteling. Op The Fast Rise and Fall of the South zet het viertal de zeilen enigszins bij. Mike Jorgensen van Wilco werd als producer gevraagd en gitarist Bill Taylor schreef dit keer in zijn eentje alle nummers. Door de betekenisvolle titel die deze plaat siert, gaan we er opnieuw eens goed voor zitten
The Fast Rise and Fall of the South bevat alle muzikale ingrediënten die we kennen van de eerdere, breed uitwaaierende soft-psychedelische platen van The Kingsbury Manx. De plaattitel en het feit dat ditmaal alle credits naar één songschrijver gaan, roepen een nieuw verwachtingspatroon op, dat echter maar zelden wordt ingelost. Om kort te zijn: het klinkt mooi, die snelle opkomst en ondergang van het Amerikaanse Zuiden, maar er is niet één observatie op deze plaat die een dergelijk statement onderbouwt. Tekstueel biedt Taylor slechts impressionistische kitsch, dwangrijm en de persoonlijke clichés waaronder elk leven gebukt gaat.
De ogen sluiten dus, het tekstboekje dichtklappen, en de oren wijd open voor de liedjes die The Fast Rise and Fall of the South biedt. Dan is ‘Ruins’ een lekker gejaagd liedje in de traditie van die goede oude Feelies, klinkt opener ‘Harness and Wheel’ majestueus en zijn de referenties aan Elliot Smith, de vroege Pink Floyd en Byrds wederom niet van de lucht. Niets nieuws onder de zon dus. Misschien moeten The Kingsbury Manx het hier maar bij laten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-kingsbury-manx/the-fast-rise-and-fall-of-the-south/10944/
Meer The Kingsbury Manx op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-kingsbury-manx
Deel dit artikel: