Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie naar het debutalbum van de in Denver, Colorado gevestigde folkrockband The Lumineers luistert, vraagt zich direct af: wordt dit dan de Amerikaanse uitdager van Mumford & Sons? Want: het is misschien tijd voor vernieuwing. Jammer. De Amerikanen klinken in ieder geval erg als de Britten, die er onder meer in Nederland voor hebben gezorgd dat er weer folkloristisch met de benen gezwaaid wordt in de hitlijsten – Mumford & Sons speelt in een uitverkocht Ziggo Dome begin 2013.
En daar gaat het ook direct een beetje fout met The Lumineers. Net als hun Britse concurrenten leveren Wesley Schultz (leadzanger-guitarist), Jeremiah Fraites (ondermeer percussie en mandoline) en Neyla Pekarek (onder meer piano en cello) een soort folkrock af dat op momenten een wel erg hoog stadiongehalte beoogt. Niet dat stadions en muziek per definitie erg zijn, maar het klinkt in deze combinatie al snel geforceerd. Het nummer 'Ho Hey' is daarvan het meest sprekende voorbeeld, het zit vol met voetgestamp en handgeklap, waar jij als luisteraar natuurlijk door opgezweept moet worden. Het zal het vast heel goed zal doen op een zomers popfestival. De video van het nummer ging in ieder geval 'viraal' in de Verenigde Staten. Of het vuurtje ook hiernaartoe over zal slaan, zal dus nog blijken.
Soms stoort de folkloristische trukendoos niet, zoals bij de openingstrack en bij het mooie, door piano voortgedreven 'Submarines'. Op andere momenten is het gewoon gemaakt. Dan klinkt er een geluid van een krakerig gitaartje, of lijkt het geluid van voetsoldaten zo uit Pro Tools te zijn getoverd. Dan valt hun evocatie van het Amerika van tijdens de Grote Depressie als een slecht gebouwd decor in grote stukken uit elkaar.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-lumineers/the-lumineers/23466/
Meer The Lumineers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-lumineers
Deel dit artikel: