Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ondanks – of dankzij – hun ongebreidelde eclectisme, begon er sleet op de razende formule van The Mars Volta te zitten. Enkel verstokte fans konden nog het geduld opbrengen om de pareltjes uit de bombast los te peuteren. Een veelvoorkomende reactie op hun muziek was dat het nog steeds indrukwekkend klonk, maar de zin om het intens te ondergaan was weg. Vergelijk het met een babysitter die een onhandelbare peuter in zijn kamer opsluit en af en toe eens komt checken, om vast te stellen dat de deugniet nog steeds niet uitgeraasd is.
De nieuweling van The Mars Volta kan echter tellen qua herbezinning en herverbouwing. Zanger Cedric Bixler-Zavala heeft het zelfs over hun 'akoestische album': "Niet letterlijk natuurlijk, want ze zit vol elektriciteit. Maar dit is onze gemuteerde versie van wat wij als akoestisch zien".
Gitarist Omar Rodríguez-López kan zijn - soms behoorlijk irritante - onweerstaanbare experimenteerdrang meer dan kwijt in zijn nevenprojecten. De afgelopen acht maanden alleen al bracht hij vier albums uit. Maar door die extra curriculaire werkjes kan het Mars Voltageluid eens rustig ademen. En er af en toe zelfs eventjes voor gaan zitten.
Opener 'Since We've Been Wrong' laat namelijk op zich wachten. Pas na anderhalve minuut komt er wat opmerkbaars uit de luidsprekers tevoorschijn. Het is een ballad, die richting Led Zeppelin op z'n zachtste neigt, met op het einde wat epische neigingen. Zo staan er nog een drietal tracks op Octahedron die zachtjes beginnen, met eventueel een wat grootsere ontknoping. En dat is het zo'n beetje wat hun 'akoestische' fase betreft.
De overige tracks klinken vertrouwd, maar vinden het niet noodzakelijk nodig om zich in bochten te wringen om super-interessant te lijken. De sterkste nummers zijn strak en relatief rechtlijnig. Single 'Cotopaxi' roept zelfs herinneringen op aan At the Drive-In. Elders hangen echo's van Faith No More.
In het geheimzinnige 'Teflon' zit een zeer merkwaardig effect, alsof ze het geluid speelkaartgewijs door de spaken van een fietswiel gejaagd hebben. Het klinkt licht en speels, en dat geldt – onwaarschijnlijk voor The Mars Volta – in de mate van het mogelijke voor het hele album.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-mars-volta/octahedron/19070/
Meer The Mars Volta op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-mars-volta
Deel dit artikel: