Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het ontstaan van dit vierde magnum opus van de wildbehaarde punkproggers is beïnvloed door een ouijabord, dat gitarist Omar Rodríguez-López vond in Jeruzalem. De opgeroepen geesten keren zich tijdens het opnameproces echter tegen de band. Goliath, één van hen, zou overstromingen en computerproblemen veroorzaakt hebben. Hij laat zelfs songs verdwijnen. Het bord wordt dus vernietigd en veilig begraven, maar zo hebben ze wel weer een fijne mythe en dito album gecreëerd.
Na zijn onevenwichtige uitstapje met Lydia Lunch is het fijn om Rodríguez-López nog eens gefocust bezig te horen. Al is dat relatief. Natuurlijk stuiteren de nummers op deze plaat nog steeds alle richtingen tegelijk uit. De vaak potsierlijke en vergezochte concepten waar buiten henzelf niemand echt iets aan heeft, zijn ook aanwezig, getuige songtitels als 'Aberinkula' of 'Askepios'.
Maar in dat "waar de fuck hebben ze het nu weer over?"-gevoel zit een groot stuk van hun aantrekkingskracht. The Mars Volta doet niet zomaar een beetje obscuur; er lijkt echt een grote dosis mystiek achter te zitten. En ook al is het allemaal maar hocus pocus en geklooi met rook en spiegels, ze tonen tenminste een gezonde dosis verbeeldingskracht.
Hun muziek is dus meer van hetzelfde, maar strakker en harder en met een hernieuwde veerkracht in haar tred. Epische brokken stuiptrekken spastisch tussen freejazz, hardrock, latin, psychedelica en tempowissels. Sommige tracks zijn echter verduiveld funky. De ritmische drive van nieuwe drummer Thomas Pridgen is ronduit gewelddadig.
Niet alle gaten worden trouwens volgeplamuurd met geluiden en kronkels. In de bijna groovy popsong 'Ilyena' - met stemeffecten, die Cedric Bixler-Zavala laten klinken als een ondode Cher - zit verdacht veel ademruimte. Ook single 'Wax Simulacra' is vrolijk en simpel, zelfs bijna meefluitbaar.
De chaos die Goliath veroorzaakte - waardoor ze blijkbaar zelfs bijna uit elkaar gingen - heeft hen uiteindelijk behoorlijk goed gedaan. Op The Bedlam in Goliath klinkt een enthousiaste band op het toppunt van zijn kunnen, zo bedreven in zijn excentrieke idioom dat hij geen schrik heeft - zelfs niet van geesten - om daar verrassend van af te wijken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-mars-volta/the-bedlam-in-goliath/16543/
Meer The Mars Volta op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-mars-volta
Deel dit artikel: