Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The May Bees timmeren flink aan de weg. Tot dusver heeft die weg dit Arnhemse duo al naar Amerika geleid, waar zanger/gitarist Gregory Orange en drumster Marzj (ex-League of XO Gentlemen) een succesvolle tour maakten. En dat terwijl er nog geen volledig album was. Die debuutplaat is er nu wel: Drop Little Boy, met tien rauw rockende indienummertjes, allemaal al eerder verschenen op twee mini-albums, maar nu gepresenteerd als coherent geheel.
Het album opent gruizig; Orange kraamt van alles uit, maar is tot aan het refrein van 'Undefined Sofa Sketches' onverstaanbaar, of, zo je wil, ondefinieerbaar. Zelf roept de band graag Caesar en The Pixies op als vergelijkingsmiddel, maar voor die laatste rocken The May Bees toch geregeld wat te lomp, zoals in het Soundgardeneske 'Black Queen'. De gitaarpartijen van de puike, poppy single 'The Enemy's Scientist' knipogen daarentegen wel in alle hevigheid naar The Pixies.
Marzj ramt zo hard door dat de luisteraar pas te laat, halverwege de plaat in 'When She Loves You' en 'In My Bar', tijd krijgt om te ademen. In die bar keert ook de kwaliteit terug in catchy gitaarakkoorden en melancholische zang over verlatingsangst. In nummers als 'In My Bar' en 'Mess' zijn The May Bees op hun best. Dat betekent wel dat de drummende bij zich in moet houden, opdat de ander de kans krijgt het rauwe randje te overstemmen.
Drop Little Boy is een te vlotte plaat, die lompe rock, poppy punk en lichtelijk lome indie tot een geheel weet te smelten. Dat laatste is bewonderenswaardig, maar het is voornamelijk het derde genre dat beklijft. Toch genoeg om The May Bees voorlopig nog niet te laten vallen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-may-bees/drop-little-boy/16433/
Meer The May Bees op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-may-bees
Deel dit artikel: