Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Monks zijn vijf in Duitsland gelegerde Amerikaanse soldaten. Ze beginnen muziek te maken als het standaard beatgroepje The Torquays, maar ontwikkelen als The Monks een eigen stijl die ze 'überbeat' noemen. Hun enige album Black Monk Time uit 1966 klinkt anno 2009 volkomen origineel.
De eigen stijl begint al bij de line-up. Aan de standaardbezetting van een gitarist, een organist, een drummer en een bassist voegen The Monks een banjospeler toe. Dave Day bespeelt een zessnarige versie van dat instrument als een slaggitaar, met een extreem schraperig, metalig geluid als resultaat. Bassist Eddie Shaw compenseert dit met een hoeveelheid fuzz waarvan je niet wist dat dit mogelijk was anno 1966. Gitarist Gary Burger is ook niet vies van een flinke dosis feedback en beweert zelfs dat hij Jimi Hendrix nog tips op dat gebied heeft gegeven. Ook de gierende orgelsolo's ontbreken vanzelfsprekend niet.
Zijn zangstijl baseert Burger op r&b-shouters van het type Little Richard en Screamin' Jay Hawkins, maar dan wel ondersteund door de bekende zoetsappige beatachtergrondkoortjes. Het is tenslotte Roger Johnston, die de uitvinding van de motorik een paar jaar voor was, die deze bizarre mix opdrijft met zijn bekkenloze holenmensdrumbeats.
Polydor ziet er om de een of andere reden wel iets in, maar The Monks zijn veel te bizar om goed te kunnen verkopen. Het tamelijk extreme imago dat de band zich heeft aangemeten zal ook niet echt geholpen hebben: net als echt monniken scheren ze de bovenkant van hun hoofd kaal en dragen ze touwen om hun nek. Pas jaren later worden nummers als 'Complication', 'Monk Time' en 'I Hate You' cultklassiekers.
Door de stijl van drummen, de voorliefde voor distortion en de vernieuwingsdrang worden The Monks vaak vergeleken met The Velvet Underground. Alleen mist de band het gevoel voor pop van Loud Reed en de zijnen. 'White Light/White Heat' had inderdaad een Monksnummer kunnen zijn, maar 'I'll Be Your Mirror' zeker niet. Dat doet er verder niet toe; de uitvinding van de überbeat alleen al is genoeg om The Monks een plaats in de muziekgeschiedenis te garanderen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-monks/black-monk-time/18799/
Meer The Monks op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-monks
Deel dit artikel: