Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met Qvaris lijkt No-Neck Blues Band (NNCK) een poging te doen om het onvolprezen Sticks And Stones May Break My Bones But Names Will Never Hurt Me uit 2001 te evenaren. Qvaris werd, zoals het meeste van hun werk, weerom in het Hint House in Harlem opgenomen.
Opener ‘The Doon’ stipt al meteen de muzikale verwantschap aan met Sunburned Hand Of The Man. Ritmes staan centraal en, ook al krijgen percussie en gitaren even een leidende rol toebedeeld, al snel wordt duidelijk dat NNCK de spanning vooral onderhuids opbouwt. Maar vanaf ‘The Black Pope’ verandert het landschap plots. Stilaan wordt Qvaris nog meer introvert en zorgen vervormde klanken afkomstig uit keyboards, strijkinstrumenten en elektronica voor een intrigerende geluidszee.
Qvaris wordt door de korte - en meestal overwegend elektronische - intermezzo’s als ‘Qvaris Theme’, ‘Qvaris Theme (Loplop Hearing Qvaris)’ en ‘Qvaris Theme (Wohihb)’ een beetje in stukken gekapt. Maar daartussen vind je meesterlijke psychedelische jams als ‘Boreal Gluts’, ‘Dark Equus’ en ‘Lugnagall’ die je bij je nekvel grijpen en niet meer loslaten. Daarbij zorgt het abstracte geschreeuw dat her en der opduikt voor nog meer vervreemding.
Qvaris is misschien iets minder gevarieerd dat Sticks And Stones ..., maar graaft dieper in één en dezelfde inspiratiebron. Dit heeft een bijzonder consistent geheel opgeleverd dat je niet koud kan laten. Een enkeling zal het op het eerste gehoor geneuzel vinden, maar wie volhardt belandt in een heel aangename trip.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-no-neck-blues-band/qvaris/11571/
Meer The No-Neck Blues Band op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-no-neck-blues-band
Deel dit artikel: