Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In 1993 begonnen vier jonge enthousiastelingen een bandje genaamd The Lily Bandits, dat een paar jaar uiteindelijk evolueerde tot The Plaster Saints.
Jose Gonzales, Marc Lincewicz, Todd May en Ryan Smith brengen twee plaatjes uit als The Lily Bandits, waarvoor ze samenwerkten met de dubieuze producer Tony Maserati (bekend in zekere kringen voor z'n werk met The Notorious B.I.G., Mariah Carey en Puff Daddy).
Met dit cd-tje, dat gedoopt is tot 1000 Hurts, debuteren de voormalige leliebandieten als The Plaster Saints.
Toen ik 1000 Hurts voor het eerst beluisterde, kon ik bij wijze spreken de veramerikaniseerde popsongs al meezingen. The Plaster Saints klinken namelijk precies zo als de meeste alternatieve countrybandjes van de laatste tien jaar: melodieus, melancholisch en vrij stevig op bepaalde momenten.
Songs van het platteland, ruig gespeeld door hangjongeren die hun heil zoeken in christusbeeldjes, Neil Young en MTV. Waar hebben we dat eerder gehoord? We kijken er sowieso niet echt meer van op.
1000 Hurts is geen wereldschokkende plaat die uw leven drastisch zal veranderen, daarvoor komen The Plaster Saints helaas veel te laat aanzetten.
Toch, en dat is zeker geen slechte prestatie, staat het in eigen beheer uitgebrachte 1000 Hurts bomvol met échte popliedjes die lekker in het gehoor liggen. Het zal niet makkelijk worden om The Plaster Saints te betrappen op foutjes.
Een eenzame prairieballade als 'Richenbacker Girls' schittert als rustpuntje mooi tussen de rauwe rocktracks. Het is alleen zo verdomd jammer dat het allemaal al eens eerder is gedaan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-plaster-saints/1000-hurts-3250/3250/
Meer The Plaster Saints op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-plaster-saints
Deel dit artikel: