Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op hun vijfde plaat, Raven in the Grave, nemen de Deense duifjes van The Raveonettes wat gas terug. De twee lijken zich eindelijk te realiseren dat ze The Jesus & Mary Chain niet zijn en zetten de stofzuiger wat zachter. De gaten die daardoor in het geluid ontstaan, vullen ze met synthesizerlagen in de lijn van The Cure's Disintegration. Het levert hun meest stemmige en organische plaat op.
Bombast en grote gebaren, zowel op plaat als podium, is altijd het handelsmerk geweest van Sharin Foo en Sune Rose Wagner. Wat The Raveonettes even geliefd als gehaat maakt. Het moet gezegd: deze donkere jas zit het tweetal als gegoten. Gekoppeld aan de soms berouwvolle teksten over het oprapen van de scherven van verbroken relaties, blijft de band op de relatief korte plaat van begin tot eind boeien. Dat is goed nieuws, want de voorgaande platen telden meestal een aantal geheide missers.
Meteen in het eerste nummer wordt een gierend gitaargeluid in de beste traditie van My Bloody Valentine prachtig ingebed in sfeervolle synthesizertonen. De melancholieke vervreemding die de krassende gitaarlijnen vervolgens in 'War in Heaven' oproepen, krijgt extra lading door de borrelende onderlaag van elektronica. Het geeft het unheimische 'Evil Seeds' een bijna industriële ondertoon
De echte klappers zijn de songs waarin The Raveonettes op zoek gaan naar een zomers melancholiek geluid. Galm, een geheimzinnig Spectoriaans geluid en repetitief surfgitaarspel maakt van 'Forget that You're Young' een zalvend liedje van verlangen. Waarin Foo haar rol als ijskoningin het best vervult. In 'Apparitions' verhoogt het de spanning aanzienlijk. Op 'Ignite' valt aan dansen bijna niet te ontkomen, doordat de denderende wavegitaarmelodie door de galmbak gehaald is. In dergelijke songs schurken The Raveonettes aan tegen bands die hier ragfijne platen mee vol spelen, zoals Beach Fossils en Papercuts.
Alle instrumenten en de zang van Foo krijgen gelijke kansen op Raven in the Grave. Geen enkel element vliegt echt uit de bocht, waardoor The Raveonettes op momenten onderkoeld en echt spannend klinken. Ze pakken je voor de verandering eens echt bij de strot. Het mocht ook weleens, na ruim een decennium.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-raveonettes/raven-in-the-grave/21725/
Meer The Raveonettes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-raveonettes
Deel dit artikel: