Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Rhythm Junks - de opvolger van het ter ziele gegane El Fish - brengt alweer zijn tweede album uit. Een plaat met een uitermate rijk geluid en dat is lang niet alleen de verdienste van de fantastische mondharmonicapartijen van Steven De Bruyn.
Voor Pop Off gingen De Bruyn en de zijnen in zee met Geoffrey Burton, producer van onder meer Arno en Absynthe Minded. De meester van de mondharmonica nam nog meer bekend volk in de arm: Pieter-Jan De Smet mag zijn stem laten horen op 'The Machine', een elektronisch en dramatisch nummer met melancholisch echoënde vocalen. Ook van het volgende, akoestische, nummer, 'Meiske', gaat een triestheid uit. Het sobere stukje drijft op een bluesy mondharmonica, een Afrikaans klinkende trom en gefluit.
Toch is dit geen triestige plaat. Sterker nog, zelden zo'n aanstekelijk vrolijk nummer gehoord als de single 'Join the Bus'. Daar zorgt de indrukwekkende blazerssectie wel voor. Ook 'Number from Heaven' klinkt erg funky. Wederom zijn de blazers en de mondharmonica van de partij en De Bruyn zorgt met een koortje voor dialoog in dit lied. Wat elektronische spielerei zorgt voor een hedendaagse touch. In 'Monk It Up' zijn het de instrumenten die vol vuur met elkaar het gesprek aangaan in een swingende, jazzy compositie. 'Wham Bam' gaat dan weer volop de funky toer op.
Kortom, de Vlamingen zorgen op Pop Off voor een geluid dat zonder moeite springt van uitbundige feestmuziek naar ingetogen bluesy nummers, Afrikaanse ritmes en funk. Een plaat om te koesteren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-rhythm-junks/pop-off/16823/
Meer The Rhythm Junks op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-rhythm-junks
Deel dit artikel: