Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is alweer een fikse tijd geleden dat The White Stripes live op de planken te zien waren. Het mag dan zo zijn dat mijnheer White zich niet onbetuigd laat met The Raconteurs en The Dead Weather, menigeen mist het rood-wit-zwart van Jack en Meg node. Een eerste doekje voor het bloeden vormt de in 2004 uitgegeven dvd Under Blackpool Lights. Om het wachten nog wat verder te verzachten, geeft het duo nu Under Great White Northern Lights uit. Het is de eerste officiële liveplaat van The White Stripes, vergezeld van de gelijknamige tourdocumentaire.
De liveplaat is samengesteld uit opnamen van de Canadese tournee uit 2007. De film, geregisseerd door Emmett Malloy, volgt deze tocht op intieme voet. Van het superkorte éénnootconcert waarmee The White Stripes zich verzekerden van volle media-aandacht tot backstageshots en shows in echte concertzalen volgt Malloy's camera het tweetal in contrastrijk zwart-wit en verzadigd dieprood in de kleurbeelden.
Jack White wentelt zich genoeglijk in zijn minder voorname rol in zijn andere bands, bij The White Stripes laat hij het podiumbeest in zichzelf los; alsof Robert Johnson en de duivel zelve hem op de hielen zitten. Daarvan getuigt een gierend harde uitvoering van 'Let's Shake Hands'. Een furie die niet aflaat en ook kalmere akoestische nummers naar hoge spanning voert. Op deze momenten is het livegemis van The White Stripes het meest dichtbij.
De film toont Meg en Jack vooral concerterend op andere plaatsen dan op het geijkte grotezaalplankier, zoals op een vissersboot, bowlingbaan of in een bus. Daar liggen de hoogtepuntparels voor het oprapen. Net als in de fragmenten waar de relatie tussen de twee belicht wordt. Hun kleine plaagstootjes over en weer en de go-with-the-flowhouding van Meg tegenover de irritatie van Jack over drie tempowisselingen in nota bene één nummer. En ook: de broederlijk beschermende houding van de uitgesproken Jack over de schuwe, bedachtzame Meg.
Met de distortion in rauwe overdrive biedt dit livedocument The White Stripes in de meest directe en eerlijke manier. Lofi zeker, maar nergens geforceerd geregisseerd of gepolijst. Een geslaagde tourfilm derhalve en een prachtige livepleister op de wachtwonde, want Under Great White Northern Lights doet vooral verlangen naar The White Stripes live in al hun spontane en verzengend luide garagebluesbranie.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-white-stripes/under-great-white-northern-lights/20019/
Meer The White Stripes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-white-stripes
Deel dit artikel: