Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met Dizzy Mizz Lizzy timmerde Tim Christensen al in de jaren negentig stevig aan de Deense rock- en powerpopweg. Maar sinds hij in 1998 besloot solo te gaan, lijkt het allemaal pas echt op zijn plaats te vallen voor de multi-instrumentalist, die al vanaf zijn achtste op de planken staat.
Er volgden drie albums, die hier misschien wat onopgemerkt bleven, maar in thuisland Denemarken behoorlijk wat potten wisten te breken. En nadat Christensen in 2010 met Dizzy Mizz Lizzy een reünietour deed die hem zelfs tot in Japan bracht, komt hij nu op de proppen met misschien wel het beste album uit zijn carrière tot nog toe.
Hoe dat precies komt is moeilijk te zeggen. De band waar hij al een tijdje mee toert, heeft een naam gekregen (The Damn Crystals), er is een nieuwe studio, een nieuwe (co)producer en een volwassener geluid, maar het geheim zit hem waarschijnlijk vooral in de nummers. Luister eens naar 'Surprise Me' en je begrijpt meteen waarom het in Denemarken door een van de populairste radiostations tot 'Single van de Week' werd gebombardeerd. Pik het ronduit Beatlesque 'All Them Losers' eens mee: klassiek, maar niet te versmaden. Of neem bijvoorbeeld de fraaie ballad 'Never Be One until We're Two'.
Er komen in mei vijf kansen om Christensen and the Damn Crystals live in Nederland aan het werk te zien. Er zijn beslist erger manieren denkbaar om de avond door te brengen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tim-christensen/tim-christensen-and-the-damn-crystals/22699/
Meer Tim Christensen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tim-christensen
Deel dit artikel: