Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zijn naam heeft hij niet mee. Althans, een internationale doorbraak lijkt vrijwel onmogelijk met de voor veel landen onuitspreekbare naam. Dan kun je beter net als Tijs Verwest je artiestennaam veranderen in Tiësto. Voor veel landen zal de naam Tim Knol lijken op een knäckebrödproducent, maar voor Nederland is hij in veel ogen de jongeman met die gouden stem.
Men noemt Knols debuut wel de opvolger van Anne Soldaats In Another Life, dat één van de beste platen van 2009 was. Een dergelijk groot compliment mag de twintiger dus in zijn zak steken, maar of het rechtvaardig is valt te betwijfelen. Het is eerder appels met peren vergelijken: Knol is meer van de liefelijke popliedjes, waar Soldaat toch nog grenzen opzocht en rauwe randen had. Maar hé, het is wel mooie muziek.
Al die aantrekkelijke liedjes op het debuut zijn dus in grote lijnen prima, maar langzame nummers als 'Sounds Familiar', 'Music in My Room', 'When I Got Here' of 'Only Waiting' gaan net als Jack Johnson snel vervelen. En bij veel nummers kruipt het gevoel van herkenning naar boven. Dat is zonde, want in die rustigere, emotionele nummers hoor je Knols passie het best. En dan ga je het jezelf nog verwijten dat je deze mooie plaat misschien niet genoeg kan waarderen.
Knol zegt echter wel dat hij "zeker wel kan rocken" en dit hoor je bijvoorbeeld terug in 'Silverman Hotel'. En toegegeven, het rockt wel en het is ook nog eens grootoudervriendelijk. Een leuk cadeautje dus voor de gouden bruiloft, want grijs draaien zul je deze heerlijke plaat niet. Er is namelijk nog zoveel meer mooie muziek - van dezelfde kwaliteit - die je misschien nóg leuker vindt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tim-knol/tim-knol/19769/
Meer Tim Knol op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tim-knol
Deel dit artikel: