Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De paar fans van The Field Mice kunnen hun hart ophalen. Bobby Wratten levert na drie jaar stilte een album af dat weer hetzelfde klinkt als altijd. Tijd lijkt geen vat op de Engelsman te hebben. In de jaren ‘80 deed hij het met zijn muizenbrigade, een decennium later in Northern Picture Library en nu alweer vijf albums onder de vlag van Trembling Blue Stars. De man grossiert nog steeds in zielige, neuzelige liedjes waar je, letterlijk en figuurlijk, ontzettend moe van wordt.
Opener ‘Helen Reddy’ knalt er nog in, maar daarna is het feest alweer voorbij. We moeten luisteren en ontroerd raken, maar dat gaat niet lukken met de steriele arrangementen en te lang uitgesponnen nummers. Het kabbelt allemaal maar voort alsof je naar een film over een huilende kameel in Mongolië zit te kijken, totdat de mistroostige herfstbladeren uit de cd-speler worden geveegd.
Van The Seven Autumn Flowers weten namelijk alleen ‘The Sea is So Quiet’ en ‘All I’m Doing Is Losing’ te bekoren. Daarmee lijkt de vicieuze cirkel, die de carrière van Wratten (door sommigen de wegbereider van Belle & Sebastian genoemd) is, nu echt gesloten te raken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/trembling-blue-stars/the-seven-autumn-flowers/9358/
Meer Trembling Blue Stars op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/trembling-blue-stars
Deel dit artikel: