Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In welk stadium van hun bestaan zijn bands het meest interessant? Toch zeker niet als ze op hun hoogtepunt op alle festivals op het hoofdpodium staan. Of, erger nog, als ze daar ná hun hoogtepunt als te doorbakken biefstukken hun euro's komen ophalen. Nee, het beste is het om bands bij hun debuut te ontdekken, als de muziek nog rauw is en de toekomst openligt. En dus luisteren we naar debuutalbum Can't Love van Turn to Crime, dat ooit begon als eenmansproject van Derek Stanton (ex-Awesome Color), maar zich ontwikkelde tot een driemansband.
Can't Love is een gevarieerd debuut dat ergens in de ruimte tussen garage, noise, psychedelica en ambient zweeft, zonder bij een van deze stijlen definitief de ankers uit te gooien. Dat leidt tot zeven - het intro meegeteld - diverse liedjes die van stampend melancholisch (het titelnummer) via zomers verslavend ('Sunday's Cool') naar psychedelisch drukkend ('Nightmares', werkelijk waar een soundtrack van de nachtmerrie) gaan.
De muziek lijkt in het begin wat zwaar, maar schijn bedriegt want na enkele luisterbeurten kan er al meegezongen worden, terwijl de voeten op het geluid van de drums meebewegen: "I don't want good times / I don't like sunshine / I can't love / I can't love, lo-o-o-ove".
De debuutplaat van Turn to Crime heet Can't Love, maar laat zich wellicht beter door de tien minuten durende sluiter 'I Can't Not Love' beschrijven dan door de opener. Van dit album kun je namelijk niet niet houden. Om verwarring naar aanleiding van deze dubbele ontkenning te voorkomen: van dit album moet je houden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/turn-to-crime/can-t-love/25166/
Meer Turn to Crime op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/turn-to-crime
Deel dit artikel: