Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Kinderen vinden het vaak helemaal niet cool wat hun ouders doen. Waarschijnlijk moet Sukierae ongeveer ook zo tot stand zijn gekomen: zoonlief Spencer die op een ochtend aan de keukentafel vraagt aan zijn pappa - Jeff Tweedy van de wereldberoemde countryrockband Wilco - wanneer hij nu eindelijk eens stopt met het maken van die ouwelullenrock. Hij kan nog net zijn cornflakes binnenhouden, maar het resultaat is wel dat senior en junior samen in een studio belanden.
Het ding klinkt alsof het op een druilerige zondagmiddag in elkaar is geflanst, tussen het opruimen van het huis. De drumlessen van Spencer kunnen niet verhullen dat het zolderkamerexperiment aan een poor man's Wilco doet denken. 'Low Key' klinkt nog een beetje aanstekelijk, dankzij de zang van Jeff: "I want to jump for joy." Hooguit drie van dit soort fatsoenlijke songs komen langs, bijvoorbeeld ook de halve countrysong 'Summer Noon' en het aandoenlijke 'Wait for Love'. Dat is een bijzondere magere score voor een dubbel-lp met twintig tracks.
Nee, op een nieuwe Wilco hadden we natuurlijk niet gerekend, maar dit jaar hebben we betere grappen gehoord. Het is vaak alsof Jeff vanuit zijn luie stoel een poging doet om te klinken als de Beck van de jaren negentig. Dan zijn er ook nog frutsels op de akoestische gitaar, zoals 'I'll Never Know' en 'Pigeons', die je over twintig jaar misschien had verwacht op een verzamelaar met restjes van Wilco. Maar in plaats daarvan probeert Jeff ze te slijten aan de jongere generatie.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tweedy/sukierae/25298/
Meer Tweedy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tweedy
Deel dit artikel: