Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de tijd dat (neo)grunge bandjes hun hoogtijdagen vierden was Morphine een vreemde eend in de bijt. Geen distortionpedalen of een treble stand van nul. Er kwamen helemaal geen gitaren aan te pas. In plaats daarvan gebruikten zij een 2-snarige bas, een saxofoon en een drummer die meer kon dan zo hard mogelijk op zijn potten slaan. Een cultstatus ontstond rond de 3 mannen en in '95 hadden ze zelfs een kleine hit met 'Honey White'. De droge, onderkoelde zang van Mark Sandman kreeg navolging in mensen zoals John McCrea van Cake. In de zomer van '99 kwam Sandman echter om het leven vanwege een hartaanval tijdens een optreden in Rome. Drummer Billy Conway en saxofonist Dana Colley gingen enige tijd later door als Orchestra Morphine waarmee ze een tour deden en oud materiaal speelden. Een van de leden van de Orchestra was zangeres Laurie Sargent en met haar richtten ze het trio Twinemen op. En op hun debuutalbum doen ze hun naam eer aan.
De lome, zuigende nummers vlechten een weg in je lichaam die je niet meer loslaten. De stem van Sargant is zeer aangenaam en doet denken aan Beth Hirsch, die onsterfelijk is geworden op Air's 'All I Need'. En heel de plaat ademt het gevoel van dat nummer ook uit en kan ook zo gebruikt worden als een soundtrack voor een nieuwe Elmore Leonard verfilming van Steven Soderberg. Je ziet George Clooney al zijn volgende slachtoffer het bed in praten met 'Golden Hour' op de achtergrond. Of zoals 'Watch You Fall' zeer geschikt is om Benico Del Torro zijn heroïne shot op te laten zetten. Toch is het hoogtepunt de opener 'Spinner'. Zo vet en zo opzwepend klinkt Twinemen op de rest van de cd niet meer. En zo'n eenmalige ontlading is toch te weinig bij een speelduur van 50 minuten. Dat is ook het grote verschil met Morphine waar, ironisch genoeg, meer leven in zat. Dat klonk toch allemaal frivoler en aanstekelijker. Daar staat tegenover dat Twinemen minder neurotisch is en een mooie brug slaat tussen de jazzy Rickie Lee Jones en de triphop van Hooverphonic. Dat Conway en Colley op hun leeftijd (50-ers) en met hun geschiedenis het iets rustiger aan doen valt te begrijpen en na al die jaren klinken ze toch nog steeds open en fris. Een erg relaxte plaat dus en de zwoele sfeer ervan maakt Twinemen ideaal om er een blowtje bij op te steken. En dat gaan we dan maar doen.
Twinemen speelt 11 juli in 013 te Tilburg
http://www.kindamuzik.net/recensie/twinemen/twinemen/3411/
Meer Twinemen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/twinemen
Deel dit artikel: