Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wallpaper, het is niet bepaald een naam waar je meteen wild van wordt als je het op een hoesje leest. Zelfspot? Gebrek aan eigenwaarde? Nee, dat is zó jaren negentig. Of zijn we misschien met de retrobus aanbeland bij het station van dat voorbije decennium, waar de artiesten staan die zichzelf als onbegrepen losers zien? Wie zal het zeggen.
In tegenstelling tot die associaties, klinkt de band toch niet als typisch jaren negentig. Het drietal uit Lake Tapps, onder de rook van Seattle, doet eerder denken aan The Modern Lovers uit de jaren zeventig. Ook Wallpaper heeft die garagerocksound, deels geschoeid op de Britse invasie van de jaren zestig. Maar door de kennis die de band heeft van de muziekgeschiedenis, is Wallpaper, qua invloeden, toch net iets breder dan The Modern Lovers.
De band zelf legt zijn naam als volgt uit: ze knippen en plakken allerlei invloeden tot een collage van meerdere decennia aan muziek en stijlen op een vel papier, zodat het lijkt op behang. Toch verzandt Wallpaper in herhalingen van tempo, lome gitaren en dreinerige zang. Bij de 'afwijkende' nummers krijgt de band gelukkig een beetje kleur. 'Vertigo Jane' is zo'n nummer, net als het new wavy 'Totalled'.
Dit soort nummers zijn de argumenten waar de band mee kan schermen als iemand beweert dat de nummers wel erg op elkaar lijken en dat broodnodige afwisseling eigenlijk ontbreekt. Helaas zijn het geen krachtige argumenten, want ook Wallpaper zelf zou er niet omheen kunnen dat ze een relatief saaie plaat hebben afgeleverd. Ze weten de aandacht, door steeds uit hetzelfde vaatje te tappen, moeilijk vast te houden. On the Chewing Gum Ground had wat dat betreft een stuk korter gemogen, nu doen ze alleen hun naam maar eer aan. Muzikaal behang.
http://www.kindamuzik.net/recensie/wallpaper/on-the-chewing-gum-ground/18023/
Meer Wallpaper op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wallpaper
Deel dit artikel: