Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zoals bij wel meer garagebands vind je in een omschrijving van Wand vaak een verwijzing naar Ty Segall. Die is namelijk fan van het trio uit Los Angeles en nam Wand in 2014 op sleeptouw bij zijn tour door Amerika. Dat is natuurlijk uitstekende reclame, maar met albums Ganglion Reef (2014) en Golem (2015) is de groep hard op weg een eigen naam te vestigen. Zeker als het met een tweede album in dit jaar, 1000 Days, ook de van een psychedelische garageband verwachte productiesnelheid nog wat opschroeft.
Op 1000 Days weet Wand een mooie synthese te maken van zwaar en licht, met als resultaat een frisse plaat die op het oor kan beuken als een hamer, maar het ook kan strelen als een veertje. Het slagen van deze synthese is mede te danken aan de sfeervolle stem van zanger-gitarist Cory Hanson, die zijn stembanden ook zomaar had kunnen inzetten in een band met de stijl van Tame Impala of Temples, maar in plaats daarvan een meer eigenzinnige route koos.
De plaat vliegt van het ene naar het andere uiterste, maar wordt bijeengehouden door een thema van duisterheid. Een akoestisch liedje als titelnummer '1000 Days' laat Wand met het grootste gemak opvolgen door een kettingzagend en slepend 'Lower Order'. 'Paintings Are Dead' begint met een lieflijk gitaartje en zoet stemmetje, verandert vervolgens in een headbanger en herhaalt die contrasten nog enkele malen.
Op die manier houdt Wand het constant spannend. Het drietal kiest misschien niet de makkelijkste weg om de luisteraar te behagen, het maakt met 1000 Days wel een zeer duurzame plaat die niet na een handjevol luisterbeurten afgedankt wordt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/wand/1000-days/26259/
Meer Wand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wand
Deel dit artikel: