Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
En gulzig dronken zij uit de waterbron. Een gewoonte doorgaans voorbehouden aan toeristen die het kleine plaatsje Spa bezoeken waar het gelijknamige, wereldberoemde bronwater wordt gewonnen. De bandleden van Wellwater Conspiracy doelen echter op een waterbron ergens in Minnesota waar midden jaren zeventig een vrije geest het zuivere water zou hebben vervuild dan wel verrijkt met vloeibare LSD. Je zou dit gegeven als een leidraad in hun muziek kunnen noemen. Maar Wellwater Conspiracy heeft ook iets met samenzweringen, getuige de curieuze bandnaam.
Zat de Amerikaanse Geheime Dienst werkelijk achter de moord op John F. Kennedy? Wat is er nu echt gebeurd in Roswell in de jaren vijftig? Wat ligt er verscholen in de ondergrondse bunkers van Area 51? Tijdloze vragen waarvan de antwoorden waarschijnlijk voor altijd verborgen blijven onder een dikke laag stof, politieke onwil en corrupte leugens. Ruimteschepen, een regering die alles verdoezelde, Kennedy vermoord door mutanten? Het zijn niet alleen de onderwerpen waarover Wellwater Conspiracy zingt, juist deze mythes maken het beluisteren van hun onorthodoxe muziek extra voelbaar, omdat het allemaal zo losjes, onaards en bovenal ongrijpbaar klinkt en de muziek dit soort naargeestige gedachten nu eenmaal oproept.
Oud-Monster Magnet-gitarist/oprichter John McBain zweerde midden jaren negentig samen met oud-Soundgarden-drummer Matt Cameron (nu Pearl Jam) en met de hulp van vriend Glenn Slater namen zij hun debuut Declaration of Conformity (1997) op, een plaat met korte lo-fi liedjes in de lijn van Ray Davies' Kinks, the Small Faces en de psychedelische sixtiespop op de Pebbles-verzamelaars. Vrienden en collega-muzikanten verleenden hun diensten maar wat graag op opvolgers Brotherhood of Electric: Optional Directive(s) (1999) en The Scroll and its Combinations (2001). Op deze albums vinden we dan ook gastbijdragen van onder meer Eddie Vedder (Pearl Jam), Josh Homme (ex-Kyuss), Kim Thayil en Ben Sheppard (beiden ex-Soundgarden).
McBain, Cameron en Slater zwoegden door in de underground met hun experimentele mix van sixtiespop, avant-garde en losse jaren zeventigrock en zo komen we uit bij hun onlangs verschenen vierde album, simpelweg Wellwater Conspiracy getiteld. Compacte liedjes als de stevige rocker 'Wimple Witch' en het naar Radiohead neigende 'Sea Miner' klinken nog toegankelijk, maar dan breekt de hel los middels het elektronische trancevehikel 'Rebirth', een song waarin onaardse geluiden en bezwerende synthritmes samengaan. Vervolgens wordt een degelijk uitgevoerde cover van Thunderclap Newman's klassieker 'Something In the Air' halverwege onderbroken door een Oosters intermezzo met achterstevoren opgenomen gitaren en een gorgelende keyboardloop, en gebruikt McBain in 'Sullen Glacier' de door hem bedachte riff van 'Screamin' Eagle' van Josh Homme's Desert Sessions II, waaraan hij zijn medewerking verleende. Blijkt 'Crow Revolt' een ode aan George Harrison en is 'Dragonwyk' niets minder dan een eresaluut aan de beat/psych/garagebands uit de jaren zestig, de belangrijkste inspiratiebron voor het trio. Maar Wellwater Conspiracy staat op de eerste plaats vol met avontuurlijke, psychedelische, grensverleggende muziek zoals die zelden nog gemaakt wordt. Tijdloos.
http://www.kindamuzik.net/recensie/wellwater-conspiracy/wellwater-conspiracy/3987/
Meer Wellwater Conspiracy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wellwater-conspiracy
Deel dit artikel: