Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het kwintet dat Winterpills heet, komt na een geprezen debuut en een slechter tweede album terug met Central Chambers. Binnen drie jaar heeft de band ook drie albums uitgebracht. Philip Price is leadzanger, songwriter en regelt ook de productie. Een echte workaholic. "Winterpills is my full-time musical vehicle", verklaart hij dan ook.
Muzikaal gezien is de band verbeterd. Central Chambers heeft weer de subtiele folkpop en melancholie van het debuut Winterpills. Het album begint met een kort tokkelgitaartje en een vervaagde stem, waardoor het lijkt alsof je een oude, stoffige plaat opzet. Een warm gevoel ontstaat en opeens start 'Take Away the Words'. Het nummer is door de zuchtende zang nog steeds opwekkend vrolijk.
De enige vrouw in de band, Flora Reed, zingt een stuk beter dan Price. De leadzanger kan weinig diversiteit in zijn stem aanbrengen en na een lange luisterbeurt kun je snel genoeg hebben van zijn monotone en ietwat hijgende stem. Reed zorgt dan toch dat de aandacht niet snel verslapt. De samenzang klinkt door het contrast van haar hoge stem en de koelheid van Price erg aangenaam.
Tekstueel is het weer even slecht als het tweede album The Light Divides. Price houdt er nogal van om elke zin ongeveer twintig keer te herhalen in een nummer. Zijn monotone stem zorgt al voor redelijk wat eentonigheid, zo zijn de songteksten net zo vaak gewoon ronduit saai. Prachtzinnen van het debuut als "Something about the way we looked that day / Caught in the act of trying to look away" kom je niet meer tegen op Central Chambers. Dan mag Winterpills muzikaal verbeterd zijn, qua teksten is het weer huilen met de pet op.
http://www.kindamuzik.net/recensie/winterpills/central-chambers/17897/
Meer Winterpills op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/winterpills
Deel dit artikel: