Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na eenentwintig jaar vergetelheid is het geweldige Lets Play Domination opnieuw verkrijgbaar. World Domination Enterprises' enige langspeelverwezenlijking - hier aangevuld met hun singles - lag al zo lang stof te verzamelen, dat het leek alsof ze samen met asbest op de schroothoop der geschiedenis beland was.
Toch waren ze aanvankelijk a big deal. Debuutsingle 'Asbestos Lead Asbestos' (1985) - gecoverd door Meat Beat Manifesto - wordt direct opgepikt door dj John Peel. Hun kruising van industrial, Big Blackgitaren, rockabilly en kleurrijke hiphopattitude vat de tijdsgeest perfect. Die geest is natuurlijk zeer vergankelijk; van hun zielsverwanten Age of Chance heeft tegenwoordig ook niemand nog gehoord. Laat staan van de grebobeweging waar ze voorlopers van zijn.
World Domination Enterprises is echter duisterder dan die fluorescerende bende idioten. Hun optredens zijn geen jolige feestjes, maar oorverdovende noise-orgieën, waar de geest van de jonge Swans of Pussy Galore rondwaart. Schrijver Simon Reynolds doopt hen "Psychobilly concrète".
Lets Play Domination klinkt gortdroog en slechtgeluimd. Toch schijnt er ook behoorlijk wat humor door in hun teksten: al dan niet sociaal bewogen observaties die zodanig van alle overbodigs ontdaan zijn dat ze bijna abstract worden. Met een even sardonische grijns coveren ze 'Funkytown' van Lipps Inc. en 'I Can't Live without My Radio' van LL Cool J, een dreigende radiohit.
De rest van het album bestaat uit logge, maar daarom niet onswingende, brutale lappen energie. In opener 'Message for You People' zit bijvoorbeeld niet veel variatie, maar ze slagen erin om niet eentonig te worden. Het debiele 'Ragamuffin Man' neigt dan weer richting Foetus. Single 'Hotsy Girl' is de kers op de taart: lekker kort, met een 'na-ons-de-zondvloed-attitude' rijden ze een postnucleaire zonsondergang tegemoet.
Ondanks een top-driepositie in de indie charts en voorpagina-artikels in NME en Melody Maker, laat label Mute hen vallen als een baksteen, omdat ze "liever geen gitaarbands meer doen". Na nog één single, het gestroomlijnde 'The Company News', valt drummer Digger Metters ten prooi aan godsdienstwaanzin en sluit zich aan bij een sekte. De mogelijkheid tot werelddominantie gaat aan hun neus voorbij en de onderneming wordt opgedoekt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/world-domination-enterprises/lets-play-domination/19760/
Meer World Domination Enterprises op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/world-domination-enterprises
Deel dit artikel: