Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie in België ook maar een klein beetje voeling heeft met de nationale popmuziek, kent zeker en vast Wouter Van Belle. De man engageerde zich de voorbije decennia als gevierd producer van onder meer Arno, Axelle Red, Novastar, Gorki en talloze anderen. Bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en dus heeft Van Belle nu eindelijk zelf het heft in handen genomen.
Wow & Flutter is de naam van zijn groots opgevat en van ambitie bulkend dubbelalbum. Kosten noch moeite werden gespaard. Dat leiden we af uit de opnamelocatie (Abbey Road), de uitvoerders van de majestueuze arrangementen (London Chamber Orchestra) en het fraaie artwork van Daan Stuyven.
Paradoxaal genoeg echter geen haar op het hoofd van Van Belle dat er aan denkt om nu plots als artiest de bakens te verzetten. Vierendertig jaar muziek en tweeëntwintig(!) cd’s materiaal kunnen nu éénmaal niet eeuwig stof liggen vergaren. Een pluim dus ook voor geluidsingenieur Peter Obbels, die de taak op zich nam het kaf van het koren te scheiden en te herleiden tot twee schijfjes van elf songs.
Wouter Van Belle is er met Wow & Flutter in geslaagd een volstrekt uniek werkstuk af te leveren dat in geen enkel hokje past en zich niet laat ringeloren door verwachtingspatronen uit welke hoek dan ook. Over een aantal songs zijn we minder te spreken en het harige Engels (flagrante detailkritiek, toegegeven) krult nu en dan wel de tenen, maar deze krachttoer is op zijn minst zeker goed genoeg om de passionele meerwaardezoeker te bekoren.
De instrumentale nummers zijn te meeslepend om louter als muzak bestempeld te worden, al zijn het vooral de Nederlandstalige songs die je bij het nekvel grijpen. In ‘Maan’, ‘Sterker’ en ‘Zon-Zon’ profileert Van Belle zich als een oerdegelijke kleinkunstenaar, terwijl ‘Koningin Waltz’ ronduit het meest fenomenale nummer is dat Laïs de afgelopen jaren vergat te schrijven. “Ooit was ik een jonge meid/Toen kwam hij, hij heeft me van mijn maagdelijkheid bevrijdt/Lange tijd liep ik heet/Toen kwam ik hem tegen en ik weet hoe hij heet”: gastzangeres Nele Taminau ontpopt zich als een regelrechte revelatie op een tekst die qua humor zijn gelijke niet kent op Vlaamse bodem.
In het erg aanstekelijke ‘Funky Funky’ jongleert Van Belle met ritmes en grooves alsof hij (inderdaad) nooit iets anders gedaan heeft. Het in weelderigheid badende ‘Rock ’n Roll’ brengt ons zelfs terug naar de hoogdagen van de Madchester scene, met knipogen naar Stone Roses en The Charlatans. Het zet de veelzijdigheid van Wow & Flutter enkel nog nadrukkelijker in de verf. Een verrassing van formaat!
http://www.kindamuzik.net/recensie/wouter-van-belle/wow-flutter
Meer Wouter Van Belle op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wouter-van-belle
Deel dit artikel: