Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Soms maakt het niks uit wie er achter een artiestennaam zit. Wat van Yermo bekend is, is dat hij/zij/hun nauwe banden heeft/hebben met Celebrate Psi Phenomenon, het label van Birchville Cat Motels Campbell Kneale en dat ze in staat zijn de meest schitterende, gore, roestende, plakkende drones die je je voor kunt stellen, op schijf te knallen. Tegelijk hebben de Yermodrones zo’n veelzijdig karakter dat er voor iedereen wel iets naar zijn smaak te vinden is.
Althans, die indruk krijg je als je naar het eerste deel van ‘Yermo’, de eerste van de twee nummers op het album, luistert. Tergend trage drones die schuren en piepen op Dead C kracht. Beeldende drones die rommelen met je fantasie en soms klinken als massief slib dat door een klein afvoerputje wegloopt.
Halverwege lijkt het einde in zicht, het zachtjes ronken van geoliede machinerie is het enige waarneembare geluid. Een nieuwe, minimalistische en schonere drone wordt voorbereidt, eentje die nergens lijkt op de laatste tien minuten. Ineens, alsof je droomde dat je droomde. Langzaam neemt dan het volume toe en vormt zich een lange dunne lijn drones, hoog gepitcht en kristalhelder. Een soort bastaard sinusgolf. Pas tegen het eind duikt de eerder genoten fantasie weer op en is de cirkel rond. Zo heb je een drone met een verhaal en daar zijn er niet veel van.
Het tweede nummer, ‘Irrlicht Verfallen’ is dan veel constanter, minder doordringend ook. Al hangt dat ook af van hoe ver je de volumeknop open draait. De pracht van de beste drones hoor je het beste als je niet te bang bent voor je buren. ‘Irrlicht Verfallen’ golft als een warme onderstroom, bedekt door een laagje lo-fi gruis en af en toe duikt er een schaduw van een melodie op.
http://www.kindamuzik.net/recensie/yermo/yermo/13898/
Meer Yermo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yermo
Deel dit artikel: