Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Achter Zool. gaat Gerry Vergult schuil, die aan de zijde van Elvis Peeters ooit de Belgische podia onveilig maakte met Aroma Di Amore. Sinds geruime tijd zoekt Vergult echter zijn heil in iets wat we gemakshalve als minimalistische electronica kunnen bestempelen. Geen muziek waarmee je tienduizenden technoadepten in vervoering brengt, wel sfeervolle creaties die zich spontaan en enigszins verlegen neervlijen op je sofa. Van deze ep two blijft vooral ‘Yde’ hangen, geïnspireerd op een kort verhaal van Johan De Boose, en voluit badend in een ambientsfeer die de meest mystieke aspecten van het universum belicht. Dreigend, uitdagend en gehuld in een gitzwart jasje. Knap hoogstandje (gelieve wél de gordijnen te sluiten), te situeren in het niemandsland tussen Plaid en Amon Tobin.
Op ‘Four Kisses’ reconstrueert Zool. het geraamte dat model stond voor het geluid van ep one, gestuwd door een dwingend ritme, crispy loops en machinale interventies die voor diepgang zorgen. In ‘Diphthong’ gaat Vergult finaal aan de haal met alledaagse samples uit het kantoorleven die hij verknipt tot abstracte clicks en cuts die ook afzonderlijk van elkaar opereren.
Aan talent en visie dus geen gebrek bij dit minimale project, dat langzamerhand wel eens mag uitpakken met een full-cd. Als ook de muziek daarop even stekelig aanvoelt als de hoezen doen, heeft Zool. mogelijk zijn schaapjes op het droge.
http://www.kindamuzik.net/recensie/zool/ep-two/10557/
Meer Zool. op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zool
Deel dit artikel: