Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie zijn ze?
Drie jonge gozers uit de Canadese miljoenenstad Toronto. Luke LaLonde, Mitch DeRosier en Steve Hamelin vormen tezamen alweer een frisse sensatie uit het uitgestrekte land ten noorden van de grote meren. Ook al is er nu officieel slechts nog een ep uit, de verwachtingen zijn al hooggespannen. Lang leve het internet als hypemachine!
Ze wagen het er zelf al op zichzelf met een berg cynisme de volgende link in de evolutieketen van de popmuziek te noemen. Met een geluid dat ze zelf omschrijven als "het beste waarmee we op de proppen konden komen" willen ze dan ook (ondanks alle ongein) de wereld gaan veroveren.
Wat doen ze?
Neurotisch getinte indierockmuziek maken, alsof ze veel te veel hebben zitten luisteren naar de gekte van bands als Talking Heads, Clap Your Hands Say Yeah en Of Montreal. De zangstem van LaLonde is penetrant en zeer nadrukkelijk aanwezig door de jammerende hoogte ervan. Wanneer je de liedjes aan het luisteren bent, lijkt het wel alsof je drie krankzinnigheden door elkaar hoort vloeien.
Soms veranderen ze zo vluchtig van richting dat je even tijd nodig hebt om bij te komen. Ze brengen zelfs een eerbetoon aan één van Amerika's grote literatoren, Kurt Vonnegut, de geestelijke vader van vaak zwartkomische boeken als Cat's Cradle en Slaughterhouse-Five.
Wat maakt ze zo goed?
Je zal al snel merken dat je lichaam telkens neigt tot bewegen, ook al bevat de ep maar zes nummers. Maar waarom zou je die daarna niet nog eens opnieuw afspelen? Om vervolgens de huiskamer weer door te stuiteren. Wat moet die zanger toch chronisch vermoeid zijn na het inzingen van diens werk, want hij klinkt alsof hij zojuist alle trappen van de CN Tower beklommen heeft.
Zo zal je elke keer dat je luistert gegarandeerd weer nieuwe gektes en geluiden ontdekken. In elk geval zijn de liedjes behoorlijk aanstekelijk en geestig, maar bevatten ze bovenal de eindeloze energie van een tray mierzoete energiedrank.
En de toekomst?
Het eerste volledige album van de mannen, Red, Yellow and Blue getiteld, staat er spoedig aan te komen. In februari 2008 zal het namelijk overzees uitkomen op Warp. Wie het in Europa zal uitbrengen is nog onbekend, maar het zal ongetwijfeld niet lang op zich laten wachten.
De huidige ep is zélfs met slechts een minuutje of zestien een uitstekende kennismaking met Born Ruffians. De één gaat het pathetisch kattengejank vinden, voor de ander wordt het één van de eerste sensaties van 2008. Je merkt het, KindaMuzik opteert voor de tweede optie.
» Video: Born Ruffians - Hummingbird
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/born-ruffians/toekomstmuziek-born-ruffians/16360/
Meer Born Ruffians op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/born-ruffians
Deel dit artikel: