Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Evengoed kan het ‘Brechtiaanse punkcabaret’ van dit bijzondere duo je ontzettend tegenstaan. Wie er echter voor openstaat, ontwaart een waar juweeltje en na beluistering kun je dan ook niet anders concluderen: dit is kunst, dit is uniek, dit is oprecht. Zoals The Dresden Dolls is er geen een…
WIE?
Amanda Palmer (zang, piano) en Brian Viglione (gitaar, drums) uit het Amerikaanse Boston ontmoeten elkaar gedurende Halloween 2000 op een feestje van Palmer waar Viglione te gast is. Wanneer hij haar piano ziet spelen, weet hij het zeker: zij is de muzikale zielsverwante waarnaar hij op zoek is.
Het opvallende duo begint samen te spelen en is vanaf dat moment onafscheidelijk. Opvallend, niet alleen vanwege hun uiterlijk en theatrale aspecten, maar vooral ook door de bijzondere bandbezetting. Het breekbare, doch zware stemgeluid van Palmer vormt een mooie aanvulling op het hamerende pianospel en de soms primitief lijkende drumpartijen van Viglione. Palmer is degene die het schrijven van de nummers voor haar rekening neemt en samen met Viglione werkt ze vervolgens aan de orkestratie. “Meestal heb ik eerst tekstueel een idee”, aldus Palmer, “en dan ga ik achter de piano zitten. Soms ren ik op en neer tussen de keukentafel en de piano en zo schrijf ik totdat ik iets fatsoenlijks heb. Inspiratie put ik uit de meest alledaagse dingen: als je goed luistert, vertellen ze je verhalen.”
En voor degenen die het zich afvragen: ja, de band heeft wel eens geëxperimenteerd met een gitarist, bassist of cellist, maar dat lijkt het duo eerder kwaad dan goed te doen. Palmer: “Niets van dat alles voegt meer toe dan dat het wegneemt. Brian en ik hebben een erg hechte en gefocuste relatie op het podium en andere muzikanten – zelfs al zouden ze nog zo’n interessant element toevoegen – vormen alleen maar een afleiding.”
WAT DOEN ZE?
Punkcabaret. Brechtiaans punkcabaret, en dat met enkel piano en drums. Of, zoals Palmer het zelf zegt: “Showliedjes ter openbaring van een meisjeshart.” Waar het duo het ene moment klinkt als de perfecte soundtrack voor een lachwekkende slapstick uit de jaren dertig (‘Coin-operated boy’), klinkt het het andere moment juist als die van een angstaanjagende thriller of een écht verschrikkelijk drama (‘Missed Me’).
Op het titelloze album - opvolger van het eerder verschenen A Is For Accident en uitgebracht via Palmer’s eigen 8ft. Records - wordt geen emotie onaangeroerd gelaten door het duo en er zit zelfs een behoorlijk ‘punky’ gevoel in songs als ‘Girl Anachronism’. Breekbaar, maar tegelijkertijd o zo ranzig en bikkelhard. De productie van Martin Bisi, die onder andere werkte met Sonic Youth en The Swans, is ruw, de teksten van Palmer zijn beeldend en het spel is intens. Daardoor heb je continu het gevoel dat je tijdens het beluisteren van de plaat aanwezig bent bij een show, of dat iets onheilspellends of juist vrolijks je te gebeuren staat.
WAT MAAKT ZE ZO GOED?
The Dresden Dolls klinken als geen ander. Ze zijn uniek, origineel en oprecht. Tel daarbij op het theatrale aspect en de indrukwekkende live-prestatie (naar het schijnt spelen ze tijdens shows een overdonderende versie van Black Sabbath’s ‘War Pigs’) en je hebt een band die wel eens uit kan groeien tot een behoorlijk succes. Maar wees gewaarschuwd: het is zo bijzonder, dat het misschien zelfs even wennen is.
EN DE TOEKOMST?
21 September is de grote dag. Dan zijn ‘The Dolls’ live te aanschouwen in de Melkweg in Amsterdam. Vervolgens staan ze op 29 september in de Ancienne Belgique in Brussel. En daarmee start ook het Europese avontuur van het duo. Want laten we eerlijk zijn, met een naam als The Dresden Dolls mag Europa toch niet ontbreken tijdens een tour? Of zoals Palmer zelf zegt: “Ik denk dat Europa en de Dolls voor elkaar zijn geschapen.”
Een tour in de Verenigde Staten en Australië is wat volgt en in de tussentijd blijven ideeën voor nieuwe nummers zich aandienen. Ondanks de eerder gemaakte vergelijking hebben ze echte filmmuziek nog niet geschreven, maar de dame en heer hebben nog voldoende projecten en ideeën om uit te voeren. Zo wordt er gewerkt aan een toneelstuk dat in de lente in New York opgevoerd zal moeten worden. “We hebben allebei als kind veel in toneelstukken gespeeld”, aldus Palmer. “Ik begon met het schrijven van toneelstukken voordat ik de muziek in ging. Het theatrale aspect van The Dresden Dolls is voor ons dan ook een volledig natuurlijk iets. Het is het kersje op de slagroom. De basis van de band blijven de songs, maar we vinden het leuk om ons te verkleden, omdat… Tja, wie vindt het nou niet leuk om zich te verkleden?”
The Dresden Dolls spelen dinsdag 21 september 2004 in de Melkweg, Amsterdam.
fotografie: Lisa Lunskaya Gordon
Real Audio: 'Good Day'
Real Audio: Live versie ‘Coin-operated Boy’
Video: ‘Girl Anachronism’
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/dresden-dolls/next-big-thing-dresden-dolls/7213/
Meer Dresden Dolls op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dresden-dolls
Deel dit artikel: