Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie is zij?
De zessentwintigjarige singer-songwriter Lovísa Elísabet Sigrúnardóttir komt als dochter van een Sri Lankaanse vader en IJslandse moeder in Londen ter wereld. Al gauw verkast ze naar het noordelijke eiland van haar moeder, waar ze in haar kindertijd pianolessen krijgt en als puber aan de elektrische gitaar en bas begint te plukken. In 2006 begint ze onder het stukken makkelijker bekkende alter ego Lay Low haar sing-song-carrière.
Wat doet ze?
Lay Low kijkt verder dan haar landsgrenzen. Countryheldinnen als Patsy Cline en Dolly Parton dienen als voorbeeld. De steelgitaar neemt dan ook een grote rol in op haar tweede plaat Farewell Good Night's Sleep, de opvolger van Please Don't Hate Me, haar debuut waarvoor zij twee Icelandic Music Awards kreeg. Tussendoor speelt Lay Low in een geslaagd theaterstuk, waarvoor zij ook de soundtrack met Partoncovers maakt.
Wat maakt haar zo goed?
De smeekbede die de titel van haar debuut vormt is totaal overbodig. Het meisje haten is onmogelijk. Daarvoor maakt zij veel te charmante liefdesliedjes, voortgestuwd door sfeervolle pianoklanken en ja, de steelgitaar. Een slepende ballad hier en een triphopuitstapje daar voorkomen dat Lay Low te lieflijk wordt. Wie voorbij de melodieën kan luisteren, zal bovendien horen dat er heel wat hartenzeer in haar songteksten voorkomt. En rauw rocken doet ze bij haar band Benny Crespo's Gang.
En de toekomst?
Na als voorprogramma van Emiliana Torrini op stap geweest te zijn en te hebben gespeeld op SXSW ligt de wereld nu open. Vooralsnog ligt Lay Lows focus op Amerika en Engeland, waar zij menig country- en folkliefhebber aan zich zal binden.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/lay-low/toekomstmuziek-lay-low/18439/
Meer Lay Low op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lay-low
Deel dit artikel: