Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie zijn het?
The Arcade Fire is een zestal multi-instrumentalisten uit Montreal, Canada. De band maakte volgens de medewerkers van Kindamuzik de beste gitaarplaat van 2004. En het toonaangevende internetmagazine Pitchfork riep het ook al uit tot album van het jaar. Een cd die bol staat van de referenties naar het verleden maar toch compleet nieuw klinkt. Basis van de band is het echtpaar Régine Chassagne en Win Butler dat tijdens het maken van ‘Funeral’ in het huwelijksbootje stapte. Het was niet de enige ingrijpende familiale gebeurtenis rond de opnamen van ‘Funeral’. In 2003 verloor zangeres Régine haar oma, zanger Win en bassist William begroeven hun grootvader en toetsenist Richard Parry verloor een favoriete tante. Uiteindelijk werd het eerste grote werkstuk van de band opgedragen aan maar liefst negen overledenen. Veel bands zouden na zo’n zware emotionele periode het loodje leggen of aan komen zetten met een donker deprimerend werkstuk, maar niet The Arcade Fire. Hoop, verdriet, geluk, pech. Alles komt samen op het prachtige debuut dat niet geheel onverwacht de titel ‘Funeral’ meekreeg.
Wat doen ze?
De band maakt popmuziek, soms dansbaar, soms melancholiek. Inspiratiebronnen liggen in het verleden, maar retro? Mag ik na nu-jazz en nu-metal de onzinterm nu-retro introduceren?
Postpunk, Motown-disco, rock, folk, artrock, pop en klassiek. Gitaar, strijkers, piano, xylofoon, orgel, synthesizer, hoorn, bas, accordeon. Van Abba-claps tot Black Heart Procession-strijkers. In bijna alle nummers zingt Win Butler. Hij heeft een stem waar je van moet houden. Type David Byrne. Zijn vrouw Régine neemt ook enkele zanglijnen voor haar rekening. Het fraaie slotnummer ‘In the Backseat’ mag ze alleen volzingen en dan blijkt ze een prachtige karakteristieke stem te bezitten, die in de verte doet denken aan Björk.
Wat maakt hen zo goed?
Ook bij mij belandde het debuut van The Arcade Fire op nummer 1 in mijn eindlijst. Waarom? Funeral liet mij grijnzen van geluk, swingen als een pinguïn en wegdromen als een verliefde grizzlybeer. Dat allemaal voor elkaar krijgen in slechts tien liedjes heet op mijn aardbol een wereldplaat.
De muzikale horizon van de band is groot. Alles samengepakt in fraai opgebouwde songs die dan weer melancholiek en dan weer vrolijk en dansbaar klinken. Klein beginnen, groots eindigen. Toegankelijk, maar niet simpel. Het is lang geleden dat ik bombast zo fraai gekoppeld hoorde aan intimiteit.
Alle gebeurtenissen rond de band lijken verwerkt in de indrukwekkende teksten. Veel droefheid maar overal gloort hoop aan de horizon. Soms wat cynisch, maar bijzonder volwassen. “I carved your name across my eyelids / you pray for rain / I pray for blindness”. The Arcade Fire zou zo een boek kunnen uitbrengen.
En de toekomst?
In Nederland wakkert het vuur van The Arcade Fire langzaam op. Als het klopt wat er tot nu toe is opgetekend (op internet) over de live-optredens, staat ons nog veel te wachten. 2004 was het jaar van Franz Ferdinand. Laat 2005 het jaar van The Arcade Fire worden!
Funeral is uitgebracht door Merge/Konkurrent.
» Lees de recensie
» Arcade Fire speelt op 11 maart 2005 in de Melkweg Amsterdam.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/the-arcade-fire/next-big-thing-the-arcade-fire/8475/
Meer Arcade Fire op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-arcade-fire
Deel dit artikel: