Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie?
Rechtstreeks uit Londen, Tom Vek muthafuckaz! Grime big up yo self! Maar nee, Tom Vek is geen Dizzee adept. Net als de birds en geezers van het gewapend grime-beton, is dit wel een straatschoffie met even zoveel lef, ambitie en bravoure. Vek is een 23-jarige multi-instrumentalist, die op de proppen komt met een lo-fi variant op de postpostpunkgrillen van de laatste tijd. Tom sloot zich een paar weken op in de garage van zijn vader, om eruit te komen met een dodelijke dosis garagefunk die net zo makkelijk naar Pavement als naar PiL of The Fall gelinkt kan worden. Het resultaat van die garagesessies is te vinden op de reeks singles die hij vorig jaar al uitbracht en nu ook op zijn debuutplaat, We Have Sound. Er wordt al gerept over de Britse Beck maar Beck is back en Tom Vek is toch vooral Tom Vek.
Wat doet hij?
Pats! Recht voor je raap, niet te veel poespas en vooral gewoon doorgaan. Voor epische rock-operettes gelieve hier te stoppen. Tom Vek houdt van een minimalistische aanpak, die uit zich in de album- en singlehoezen, maar vooral in zijn muziek. In de garage van zijn vader plaatste hij een oude, in wol gehulde, microfoon en een krakkemikkig drumstel. Met zijn rammelgitaar om de hals en gezegend met een heuse slapbass-pols ging hij aan de slag. Hij liet zijn gitaar rammelen, het drumstel werd afgesteld op dansbaar en funky en hij liet zijn polsen zwierig tegen de bassnaren slappen. Het resultaat is een gortdroog mengsel van lo-fi punkfunk, die gemaakt lijkt voor houten klazen die zich liever niet aan bootybass of dancehall wagen.
Wat maakt hem zo goed?
Vek wisselt sneller van stijl dan de meesten mensen van onderbroek. Hij stapelt electropunk op wittemansfunk, lo-fi electrofriemels op krassende postpunkmelodieën en donkere industrialbeats achter dubby basloopjes. “I guess you’re proud to be different” zingt hij op derde single ‘If You Want’: hij kan het over zichzelf hebben. Door het hele album zijn het de zwierige baslijnen die ervoor zorgen dat stilzitten steeds moeilijker wordt. Vooral de manier waarop hij elk nummer zo volpompt met ideëen en alles toch zo aan elkaar laat kleven is uitermate fascinerend. We Have Sound heeft iets weg van een discoparty op een autosloop, olie langs de broekspijpen, extase in de ogen en licht ontvlambare olie die door de aderen stroomt.
En de toekomst?
Die is uiteraard aan Tom Vek zelf, maar wees gerust: de man houdt niet van stilzitten en waarschijnlijk stuitert hij de komende weken, maanden, jaren over heel wat Nederlandse podia. Te beginnen op London Calling, 29 en 30 april in en om Paradiso, Amsterdam. Voor We Have Sound rent u nu onmiddellijk naar de dichtstbijzijnde platenzaak. Go, go go!
fotografie: Daniel Alexander
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/tom-vek/next-big-thing-tom-vek/9223/
Meer Tom Vek op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tom-vek
Deel dit artikel: