Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In 1993 werd Domino Records opgericht in Londen door muziekliefhebber Laurence Bell en zijn partner Jacqui Ricel. Bell werkte daarvoor bij Fire Records (onder andere Teenage Fanclub) en zocht een nieuwe uitdaging. Met een bureau, een stoel, een telefoon en een enorme gedrevenheid en een sterke visie zette hij de eerste stap. De eerste release van Domino Records was Rocking the Forest van Sebadoh; Sub Pop zocht een Brits label dat deze plaat wilde uitbrengen en kwam zo bij de enthousiaste do-it-yourselfer Bell terecht. Op die manier kwamen meer grote Amerikaanse namen bij het nieuwe label in de catalogus, maar het was vooral de enorme golf van populaire britpop die het gezicht van Domino Records begin jaren nul wist te bepalen.
De paradepaardjes: de plaat You Could Have It So Much Better van Franz Ferdinand en natuurlijk de single 'I Bet You Look Good on the Dancefloor' van Arctic Monkeys. Met beide producten bereikte Domino Records een nummer-éénpositie in de charts, in oktober 2005. Vanaf dat moment is Domino Records een van de grootste spelers binnen de onafhankelijke platenlabels.
"Laurence Bell from Domino was the one who came to sign us in the first place. He allowed us to try different things. It's not a situation like you hear about with a label guy in the studio saying: I was looking for this or that." – Alex Turner, Arctic Monkeys
Betrokkenheid
Er is een reden waarom zo veel hipstermeisjes met tasjes van Domino Records en Rough Trade lopen. Dezelfde reden als dat de heren graag met Burger Recordsbuttons op hun leren jasje rondspringen bij shows: je raakt veel sneller persoonlijk betrokken bij een onafhankelijk label dan bij een major. Het is een oude mythe dat de major labels zoals Universal en Warner alleen maar uit zijn op geld, hits en supersterren. Wil je je daar aan binden als muziekliefhebber? Of liever aan dat kleine label, dat 'from scratch' is begonnen met een kleine groep fanatiekelingen, mensen uit dezelfde milieus en dezelfde klasse, de mensen die zelf vooraan staan in de pit en naderhand de band aanspreken over hoe vet de show was. De mensen achter de indielabels zijn, in het hoofd van hun fans, de lefgozers van de muziekindustrie. Ze durven anders te zijn, ze durven zelf stappen te nemen en kijken verder dan hun neus lang is – onder meer door een tekort aan geld – maar ook door hun eindeloze creativiteit. Domino Records is een goed voorbeeld hiervan. Het label straalt vertrouwen uit, als een goede vriend. Het sierlijke logo voelt bijna als stempel van goedkeuring; een plaat met deze stempel op de hoes móét wel van goede kwaliteit zijn. Incendiary Mag schrijft in een artikel over Domino Records: "Each Domino release gives you the feeling of receiving a small gift, personally made for your listening pleasure."
Volgens oprichter Bell is dat inderdaad het geheim van een sterk platenlabel: dicht bij jezelf blijven, de originele visie in het vizier houden en je hart volgen. En nog belangrijker: breng nooit muziek uit die je zelf niet goed vindt. Breng nooit muziek uit om de verkeerde redenen, zoals Domino nog nooit een plaat heft uitgebracht om er alleen maar geld aan te verdienen. Een mooie gedachte die het label een flinke rij mooie releases heeft opgeleverd. Een greep uit het indrukwekkende artiestenbestand van nu: Arctic Monkeys, Franz Ferdinand, Animal Collective, Real Estate, Wild Beasts, Hot Chip, The Kills, Blood Orange en Stephen Malkmus and the Jicks. Bands waar Bell stuk voor stuk dus fan van is vanaf het eerste luistermoment, of het nu gaat om opgewekte britpop of dreunende beats, van zweverige droompop tot rammelende gitaren: als er potentie doorklinkt, grijpt Bell de kans aan. Natuurlijk is het niet alleen het zoeken naar mooie muziek die Domino overeind laat staan: er is zowaar een digitale strategie die centraal staat dit jaar. Digitale inkomsten zijn de grootste inkomstenbron van het moment, daar ontkomt ook Domino Records niet aan. Aan bijvoorbeeld Youtube, iTunes, Seven Digital en Spotify wordt haast meer verdiend dan aan het verkopen van fysieke platen.
Vooruit
Domino Records kijkt vooruit en zoekt samenwerkingen met veelbesproken streamingdiensten juist op, om er zo veel mogelijk voordeel uit te halen. In de elf jaar dat Domino Records nu bestaat, is dat ook altijd een zeer herkenbare factor in het bedrijf geweest: niet stilzitten maar meegroeien met de maatschappij, op de hoogte blijven van muzikale actualiteiten en erop inspelen. De belangrijke tweede stap, naast het signaleren van talentvolle bands en nieuwkomers. Zijn we er dan, zo'n beetje? Bij die geheime succesformule van Domino Records? We vragen Ingmar van Wijnsberge, die Domino Records in Nederland vertegenwoordigt, om zijn favoriete platen van het label en waarom deze zo veel voor hem betekenen. En dat is dan ook meteen het laatste ingrediënt waar we naar zoeken: een emotionele connectie, een gevoel bij een nummer dat al bij de eerste luisterbeurt opspeelt, een nieuwe liefde. Domino Records pikt ze er moeiteloos uit. Met de selectie die Domino Records op 20 mei presenteert in Amsterdam is ook niets mis: Petite Noire, Francois and the Atlas Mountains en The Amazing Snakeheads. Dit alles in het kader van Domino & Double Six Records Present; het festijn vindt plaats in de nieuwe Tolhuistuinzaal in Amsterdam-Noord en wordt georganiseerd door Paradiso. Meer informatie vind je hier.
KindaMuzik vroeg de Nederlandse labelmanager van Domino, Ingmar van Wijnsberge, om zijn elf kippenvelnummers na elf jaar werken voor het label.
1: Bonnie Prince Billy – Minor Place
"Domino was het label van de aardverschuivende singer-songwriter Will Oldham, alias Palace Brothers. Master and Everyone uit 2003 was het eerste album waaraan ik beroepsmatig voor Domino ging werken. Het album dat deze geniale eigenheimer uit Kentucky bij een groter publiek zou introduceren. Op het moment dat ik dit album voor het eerst hoorde was het eerste onder de naam Bonnie Prince Billy uitgegeven album I See a Darkness het door mij meest beluisterde album. En dat is het nu nog."
2: Four Tet – Slow Jam
"Van het album Rounds uit 2003, waarmee Four Tet met zijn mix van elektronica, live drums en folkinstrumenten een van de, zo niet het, meest vernieuwende electroalbums van die tijd uitbracht op het label Domino. Prachtig meeslepende, melancholische albumsluiter 'Slow Jam'."
3: The Kills – Fried My Little Brains
"Net als bij een van de jongste bands op Domino Records,The Amazing Snakeheads, toonden The Kills in 2003 met hun debuutalbum Keep on Your Mean Side dat seks en gevaar de puurste ingrediënten van de rock-'n-roll zijn. Deze übercoole ode aan zelfdestructief gedrag heeft een monster killer riff."
4: Arctic Monkeys – The View from the Afternoon
"Nadat Domino maanden voor het debuutalbum uitkwam al drie liedjes gestuurd had van een nieuwe band waarover nog niet gesproken mocht worden, deed ik iets wat ik daarvoor nooit gedaan had en daarna ook nooit meer gedaan heb. Een e-mail sturen aan labeleigenaar Laurence Bell. Om hem te feliciteren met het aantrekken van wat ik vermoedde dat weleens een van de grootste Engelse songwriters in de geschiedenis van de popmuziek zou kunnen worden."
5: Animal Collective – My Girls
"De vreugde was al enorm toen bekend werd dat Animal Collective naar Domino kwam met het album Strawberry Jam in 2007. Maar meteen bij de allereerste beluistering van het album Merriweather Post Pavillion uit 2009, waarvan dit nummer 'My Girls', was al duidelijk dat deze unieke geluidskunstenaars een absoluut meesterwerk gemaakt hadden."
6: Franz Ferdinand – Darts of Pleasure
"Toen Domino Franz Ferdinand bij ons introduceerde met de songs die later de debuut-ep Darts of Pleasure zouden vormen, hadden wij al iets van: super. Energiek, dansbaar, catchy en credible. Een jaar later stond ik met toenmalig collega Arthur van der Werf op Lowlands midden tussen de tienduizenden op en neer springende 'Take Me Out'-meezingers. Zonder woorden keken we elkaar aan met een blik van: fuck yeah …"
7: Wild Beasts – The Devil's Crayon
"Na hun recente album Present Tense en voorganger en doorbraakalbum Smother is Wild Beasts inmiddels een gevestigde naam. Bij het uitkomen van hun debuutalbum Limbo Panto was het voor sommigen nog wennen aan de Noord-Engelse band met twee zangers. Voor mij maakte de combinatie van de falsetto van Hayden Thorpe en het donkerbruine stemgeluid van Tom Fleming van het nummer 'The Devil's Crayon' een instant favorite.”
8: Junior Boys – In the Morning
"'In the Morning' was de lead track van het eerste album van Junior Boys dat Domino uitbracht in 2006. 'So This Is Goodbye' en de vele remixes die later volgden werden voor mij de soundtrack van die zomer."
9: Villagers – Nothing Arrived
"Het succes van het Ierse Villagers is geen verhaal van plotseling succes maar van hard werken. En van lef. Zanger Conor O'Brien ging voor een zeer luidruchtige grote zaal in Paradiso tijdens London Calling alleen met zijn akoestische gitaar het podium op. En kreeg iedereen stil. Dit keer geen song van het debuutalbum. Elk nummer van het debuut Becoming a Jackal had hier kunnen staan. Maar 'Nothing Arrived' van het album {Awayland} was mijn grootste 'oorwurm' van 2013."
10: Jon Hopkins – Open Eye Signal
"Elke keer als ik Jon Hopkins live zie is hij weer beter. Weer indrukwekkender. Weer meeslepender. Een terechte doorbraak voor deze zeer sympathieke dj/producer/songwriter/remixer/Kaoss pad genius."
11: Sebadoh – Skull
"Buiten competitie. Sebadoh moet in deze lijst. Niet alleen vanwege het zeer sterke comebackalbum van eerder dit jaar, Defend Yourself. Mijn eerste kennismaking met het label Domino was door het Sebadohalbum Bakesale."
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/709/het-geheim-van-domino-records/25015/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: