Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tip: zet voordat je gaat lezen alvast de bijbehorende Spotify-playlist aan.
1. Decryption (Patashnik, 1994)
Een album op de grens van ambient en techno. Iets te veel tracks kiezen voor of het ene genre of het andere, 'Decryption' kiest voor een perfecte mix tussen de twee. Spannend en met genoeg ruimte tussen de noten om de eigen verbeelding de ruimte en de sterren te laten ontdekken; ware het niet dat de bijna-beats je nog even in een aardse chill outruimte houdt.
2. Poa Alpina (Substrata, 1997)
Volkomen beatloos neemt Jenssen je mee op een ijzige reis naar het hoge noorden van zijn thuisland Noorwegen. De perfecte soundtrack voor eindeloze poolvlaktes met het noorderlicht als enige verlichting.
3. The Things I Tell You (Substrata, 1997)
"Sorry to wake you. I have forgotten to tell you something. The things I tell you will not be wrong." We geloven je, Geir. Al waren we helemaal niet in slaap gevallen: de typische techno-synthklanken worden dermate vertraagd dat er een mooi meanderend klankenlandschap ontstaat waarop het heerlijk wegdrijven is zonder dat de aandacht verloren gaat.
4. Gravity Assist (Shenzou, 2002)
Vrijwel een heel album opgebouwd uit samples van Debussy, maar de afsluiter - waarop Jenssen geen Debussy-bron aanboort maar 'gewoon' werkt vanuit eigen inbreng - gaat er met de hoofdprijs vandoor. Een redelijk minimale track die drijft op een vrijwel melodieloze loop, waarbij vooral de dingen om de loop heen voor de verdere invulling zorgen. Het resulteert in een sombere sfeer met het immer terugkerende thema dat bijna tot een drone verwordt maar daar nooit aankomt.
5. Rotation (Autour de la Lune, 2004)
Samen met Substrata Biosphere's mooiste album. Elk nummer van dit album had hier gepast, maar 'Rotation' is exemplarisch voor de extreem minimalistische aanpak. Op microtonaal niveau gebeurt er van alles, maar dat is alleen te horen met goede speakers of een koptelefoon. Langgerekte noten, geen melodie, dissonanten, van zeer hoog tot extreem laag. De spanning wordt bijna ondraaglijk, maar tot een uitbarsting komt het uiteraard nooit. Het blijft wel ambient, hè.
6. In Triple Time (Dropsonde, 2006)
Een totaal onverwachte ommezwaai na Autour, maar wel een zeer geslaagde. Jenssen herondekt jazz en verwerkt die in zijn soundscapes. 'In Triple Time' komt hierdoor gevaarlijk dicht bij de jazzgerichte "intelligent drum 'n' bass" van midden jaren negentig, echter met teveel weerhaakjes om het goed te kunnen doen op de dansvloer. Maar het swingt wel!
7. Genkai-1 (N-Plants, 2011)
Een pulserende vierkwartsmaat die zo van Boards of Canada had kunnen komen, maar de sfeer is net te kil en afstandelijk om hun nostalgische futurisme op te wekken. 'Genkai-1' staat ook sterk genoeg op eigen benen en is zeer melodieus en bijna poppy voor Biosphere-begrippen. De ijle synths in de achtergrond zorgen voor genoeg ijzingwekkende dreiging om de warmere melodielijn het hoofd te kunnen bieden.
(Foto: Mitja Podreka)
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/biosphere/de-biosphere-kinda7-zeven-keer-biosphere-op-zijn-mooist/21999/
Meer Biosphere op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/biosphere
Deel dit artikel: