Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Yusuf Islam (Cat Stevens)
Als Cat Stevens zich in 1977 bekeert tot de islam en vlak daarna de naam Yusuf Islam aanneemt, heeft hij al een lange 'spirituele zoektocht' achter de rug. In de islam vindt Stevens de innerlijke rust en de antwoorden op veel vragen waarmee de zanger naar eigen zeggen eind jaren zeventig worstelt. Als Islam stopt hij subiet met z'n muziekcarrière, omdat veel zaken uit de platenindustrie niet verenigbaar zouden zijn met een zuiver leven zoals dat in de Koran staat omschreven. In 2006 maakt hij echter z'n comeback als popartiest; in de tussentijd heeft hij vooral religieuze muziek gespeeld. De zanger komt in opspraak als in 1988 wordt beweerd dat hij de fatwa tegen schrijver Salman Rushdie zou steunen, maar hij doet die beweringen af als leugens. Islam benadrukt dat hij bovenal een zeer vredelievende moslim is met een voorliefde voor theedrinken, zoals uit de titel van z'n comeback album An Other Cup blijkt. In 2009 neemt hij samen met Klaus Voormann een benefietsingle voor het door oorlog verwoeste Gaza op. (GdG)
» Direct luisteren: Yusuf Islam - A is for Allah
Omar Souleyman
Vanaf begin jaren negentig maakt Omar Souleyman furore in zijn geboorteland Syrië. De meer dan vijfhonderd albums die hij heeft uitgebracht zouden er op elke straathoek te koop zijn. Sinds het Amerikaanse label Sublime Frequencies zijn muziek ontdekte, heeft de westerse wereld ook met zijn muziek kennis gemaakt. Fan Björk omschreef de stijl als Syrische techno, al zou je het net zo goed Arabische reggaeton kunnen noemen. De muziek kent haar oorsprong in dabke, een Arabische folkdans die populair is op islamitische trouwerijen. De besnorde Souleyman, die altijd optreedt met donkere zonnebril en rood-wit geblokte hoofddoek op, combineert het met goedkope keyboards en legt er een flink opgefokte beat onder. Over het resultaat zingt hij geïmproviseerde teksten, die hem op het podium vaak worden ingefluisterd door zijn eigen Nico Dijkshoorn, ene Mahmoud Harbi. Hoe cool kun je zijn? (RvL)
» Direct luisteren: Omar Souleyman - Leh Jani
Jermaine en Michael Jackson
Dat Michael zijn broers in alles (muzikale vernieuwingsdrang, roem en gekte) voorbijgestreefd is, mag bekend zijn. In één ding was zijn broer Jermaine Jackson echter eerder: het maken van religieuze sprongen. In 1989 werd Jermaine Muhammed Abdul-Aziz en moslim. Twintig jaar later zou het dezelfde broer zijn die het overlijden van Michael aan de pers bekendmaakte. Michael had het de laatste jaren steeds moeilijker en wilde veel rust. Dat bereikte hij door slaap- en andere verdovingsmiddelen, die hem uiteindelijk ook fataal zijn geworden. Volgens zijn broer Jermaine was er ook een andere manier om peace inside te vinden: de islam. Jermaine wilde dat The King of Pop zich net zo herboren zou voelen als hijzelf. De verhalen die Michael hoorde van zijn broer maakten hem nieuwsgierig, maar nooit nam hij de beslissende stap. Een jaar na zijn dood kwam Jermaine met een controversiële uitspraak in het nieuws: "Als Michael moslim was geworden, had hij nu nog geleefd." (DV)
» Direct luisteren: Jermaine Jackson - Dynamite
Tinariwen
Een guerrillakamp van Gadafi, dat is de geboorteplaats van Tinariwen. Het is 1979 en de bandleden vinden elkaar in het kamp van de Libische leider. Ze behoren tot de Toeareggroep, die afstamt van de uit het Midden-Oosten afkomstige Berbers. Muziekinstrumenten winnen het uiteindelijk van kalashnikovs en de band begint aan een lange en succesvolle carrière. Al zal het Westen er pas na de eeuwwisseling mee in aanraking komen. Ze maken muziek in de West-Afrikaanse traditie en zijn ook beïnvloed door bluesartiesten zoals John Lee Hooker en reggae. Volgens Ibrahim Ag Alhabib, de zanger en leadgitarist van de band, speelt de islam geen enkele rol in de muziek van het gezelschap. Toch is de religieuze invloed niet te ontkennen: de muzikanten komen uit Mali, in het zuiden van de Sahara, waar de meerderheid van de bevolking moslim is. (RvL)
» Direct luisteren: Tinariwen – Chet Boghassa
A Tribe Called Quest
Zijn moeder noemde hem Jonathan. De voorman van Jungle Brothers, Afrika Baby Bam, die hem eind jaren tachtig onder zijn hoede nam, noemde hem Q-Tip. Omdat zijn stem zo zacht was als een wattenstaaf. Hij noemt zichzelf graag Abstract Poetic. Allah kent hem echter sinds 1996 als Kamaal Fareed. Op dat moment is er in hiphopland geen betere vibe (en diepere groove) te vinden dan bij zijn bandje A Tribe Called Quest. Na hun debuut (met evergreens als 'Can I Kick It' en ‘I Left My Wallet in El Segundo') lanceren ze in twee jaar evenzoveel klassiekers: The Low End Theory en Midnight Marauders. Daarna neemt de Tribe een adempauze van drie jaar, voor uiteraard wat solo-uitstapjes (Q-Tip schittert naast Janet Jackson in Poetic Justice), maar ook gewoon voor rust. Q-Tip, 26 jaar destijds, vindt tijd om de Koran tot zich te nemen. De islam is voor hem als een zacht bed en hij bekeert zich subiet. Samen met kompaan dj Ali Shaheed Mohammed en de dan nog relatief onbekende J Dilla richten ze de productie-unit The Ummah (Arabisch voor ‘gemeenschap’) op. Deze Ummah produceert de laatste twee albums van The Tribe en is later verantwoordelijk voor albums van bijvoorbeeld D'Angelo, die ook toetreedt tot The Ummah, en Lucy Pearl. (RL)
» Direct luisteren: The Ummah – Unreleased practice session
Richard Thompson
Als Richard Thompson zich in 1974 bekeert tot de islam, is er nauwelijks sprake van een spanningsveld tussen het Westen enerzijds en de moslimwereld anderzijds. Regeringsleiders zijn vooral geobsedeerd door het Rode Gevaar en de medeoprichter van de Britse folkrockband Fairtport Convention zoekt zijn heil in het soefisme, de mystieke tak van de islam. Ondertussen ziet de wereld er heel anders uit, maar Thompson is naast een gevierd componist en gitarist nog steeds toegewijd moslim. Als mysticus moet hij echter weinig van fundamentalisten hebben, van welke religie dan ook. In 'Outside of the Inside' bekijkt hij de wereld vanuit het perspectief van de Taliban. Een aangrijpende monoloog, waarin geen plaats is voor afwijkende meningen, kunst of aardse schoonheid. Enkel het eigen gelijk en de hemel die daarmee verdiend wordt telt, maar Thompson suggereert dat het paradijs maar een schrale beloning is voor wie zo verblind is door z'n eigen waarheid: "And when I get to heaven / I won't realize I'm there." (HJZ)
» Direct luisteren: Richard Thompson - Outside of the Inside
Kool & The Gang
In de jaren zeventig krijgt Kool & The Gang het verwijt van funk-uit-de-straat naar platte disco te zijn verschoven. Leden van het eerste uur - en broers - Robert 'Kool' en Ronald 'The Captain' Bell zetten alle zeilen bij om duidelijk te maken nog altijd het zwarte bewustzijn van voor hun succes te hebben. Wellicht daarom bekeren ze zich tot de islam, waardoor ze in 1975 bij het benefietconcert ter ere van de overleden Elijah Muhammed op mogen treden. Muhammed was van 1935 tot 1975 leider van de Nation of Islam, de beweging die streeft naar absolute gelijkheid van Afro-Amerikanen. In de jaren zestig, ten tijde van de Amerikaanse Burgerrechtenbeweging, groeit hun ledenaantal aanzienlijk. Mede door toedoen van Malcolm X, die op zijn beurt het zwarte ras superieur vindt aan het witte ras. Paradoxaal genoeg groeit hun bekendste nummer 'Celebration' uit tot een Amerikaans anthem als in 1981 na veertien maanden gijzeling en na bemiddeling van Ronald Reagan een vijftigtal Amerikaanse ambassademedewerkers door radicale Iraanse moslims wordt vrijgelaten. (RL)
» Direct luisteren: Kool & The Gang - Jungle Boogie
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/geert-wilders/dit-luister-geert-wilders-dus-niet/20609/
Meer Geert Wilders op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/geert-wilders
Deel dit artikel: