Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Welkom in het 473ste jaar van de gitaar! Ditmaal gaat de gitaar het jaar echt domineren. Zeker weten, iedereen roept het. Het is een beetje onzinnig om de gitaar of gitaarrock elk jaar dood te verklaren, maar toch gebeurt het. Men weet het zeker: alles is al gedaan, niemand kan meer origineel zijn of mensen bekoren zoals de bands uit de jaren zestig, zeventig, tachtig of negentig dat konden.
Hou toch op. Dat muziekliefhebbers kicken op het herbeleven van hun jeugd weten we al langer. Oude helden staan nog steeds of weer op het podium en verdienen dan vaak een dikke boterham. Gelukkig gaan mensen nu ook gewoon los op bands die ons weer energie geven en die lak hebben aan conventies, trends en hipheid. Ook de kids van tegenwoordig genieten met volle teugen van de noiserock van Japandroids of de garagepunk van Ty Segall. Gewoon gas erop en gaan!
Teringherrie
Maar goed, noiserock dus. Het woord is gevallen. De afgelopen tijd krijgen vooral bands uit deze hoek erg veel aandacht. En terecht, want de trekkers van die kar bieden een ongelofelijke brok energie, gekoppeld aan songschrijftalent en spelplezier. Naast de bovengenoemde bands leveren ook METZ, The Men en A Place to Bury Strangers topalbums af. Platen waarop niet veel meer te horen is dan feedback-gitaren, overstuurde bassen en ratelende drums.
Naast het schrijven van geweldige songs, weten deze bands hoe ze zich live moeten presenteren. Ze breken live dan ook zaal na zaal af en laten menig publiek verbijsterd achter, mét een piep in de oren en gescheurde broekspijpen. Dat is best iets waar je warm van mag worden. Tot ons genoegen gaan oudgedienden Swans, Lightning Bolt, Deerhoof en Unsane er ook nog altijd met gestrekt been in.
Van alles en nog wat
Maar wat valt er tegenwoordig nog onder noiserock? Een bezoekje aan Wikipedia leert dat: "Het een voor leken moeilijk te beluisteren muziekstijl is waarbij wordt gezondigd tegen alle regels die doorgaans in popmuziek gelden." Dat klinkt nogal indrukwekkend en het zal de lading een heel eind dekken. Het noisegenre is ook zowat het breedste genre dat er is. Tussen de vaak nauwelijks te beluisteren teringherrie van Merzbow en de zeer toegankelijke en opruiende noiserock van Japandroids zit een wereld van verschil. Het is dan ook die laatste groep die het afgelopen jaar een grote vlucht gemaakt heeft. De gitaar staat weer eens centraal, dissonanten en feedback zijn cool en de stem mag kapot geschreeuwd worden.
Startpunt
Ga je experimenteren met geluid, dan bestaat er een grote kans dat het merendeel van de mensen het stom vindt. Vraag maar aan Lou Reed. Zijn Metal Machine Music bestond uit een uur lang tapeloops en gitaarfeedback, geen mooie liedjes zoals zijn fans verwachtten. Zij brachten de elpee dan ook massaal terug naar de winkel. Het eindeloze en vaak geïmproviseerde geratel van zijn vorige band, The Velvet Underground, werd ook niet altijd op waarde geschat. De protonoise op White Light/White Heat, en dan vooral op het langgerekte 'Sister Ray', wordt vele jaren later als startpunt van de noiserock gezien. Alhoewel The Monks een paar jaar eerder ook een gooi naar die titel deden.
In de jaren tachtig neemt noiserock een grote vlucht als bands als The Birthday Party, Swans, Sonic Youth en Big Black ten tonele verschijnen. Vooral Sonic Youth wordt van grote invloed op vele muzikanten en de New Yorkse band blijft precies dertig jaar vol inspiratie doorbeuken. Noiserock vliegt die jaren alle kanten op, van de snoeiharde noisemetal van The Melvins naar de totale schizofrenie van Cows of de waanzin van Boredoms. Niet veel later is het tijd voor het Nirvana-tijdperk en krijgen we de vruchtbare jaren negentig voorgeschoteld. The Jesus Lizard is de noisekoning van die tijd. Samen met Fugazi, Polvo en Shellac brengt de band zeer enerverende en soms ook confronterende noiserock, aangevuld met elementen uit allerlei aanverwante genres, van mathrock tot posthardcore.
Playlisttime
Tegenwoordig zit het qua noiseplaten ook weer helemaal goed. Zet je de spannendste bands van de afgelopen tijd in een playlist, dan krijg je een zeer eclectische, maar kwalitatief hoogstaande collectie. Zo spring je dus van de spokenword-feedback van White Suns, via de krautnoise van Bo Ningen en de sludgenoisecore van Raketkanon, naar de noisepunk van Nu Sensae, de stikdonkere horrornoise van Pop.1280 en de repeterende noisepop van Cold Pumas. Verder kom je nog tegen: heel veel ruis, feedback en andere vuiligheid. Plus Swans, want er kan er maar een de winnaar zijn.
En die gitaar? Daar zijn we voorlopig nog niet vanaf. Gelukkig maar!
Foto Birthday Party uit het KindaMuzikarchief
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/noiserock-dossier/new-noise-de-jongste-lichting-gitaarmishandelaars/23643/
Meer Noiserock dossier op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/noiserock-dossier
Deel dit artikel: