Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
1. De publiekstrekkers
Rock Werchter is enkele jaren geleden niet voor niets uitverkoren als beste festival van de wereld. Uiteraard is dit een statement dat puur persoonsgeboden en voor discussie vatbaar is.
Een ding is echter onomkeerbaar: de statistieken. Cijfers liegen nooit en zijn voor het zoveelste jaar op rij overweldigend. Eenmaal de affiche bekend is, geldt bij jongelui niet langer de vraag of ze überhaupt naar Werchter zullen afzakken, wel in welke recordtijd het evenement dit keer zal uitverkopen.
Ook dit jaar – het was de voorgaande edities nauwelijks anders – vlogen de tienduizenden kaartjes in ijl tempo de deur uit. Logisch ook, wie de neus ophaalt voor kaskrakers als The Who, Robert Plant, Depeche Mode, Red Hot Chili Peppers en Tool raden we met spoed een cursus kantklossen aan. De bovenstaande kleppers omspannen viif decennia, goed voor evenveel generaties die ongetwijfeld blindelings de weg naar de Hagelandse weide zullen vinden. Briljante marketingzet als u het ons vraagt!
Wie de piramide verder afdaalt, ontdekt zowaar nog meer moois (en voor elk wat wils): wat te denken van namen als Mogwai, Sigur Rós, Calexico, Goldfrapp en Eels, één voor één acts die clubzalen als de bliksem uitverkopen en absolute toppers zijn in hun (sub)genre.
Werchter is vanzelfsprekend big business, waarbij het commerciële aspect in hoogste rotatie rondjes draait in de hectische bovenkamer van Herman Schueremans en zijn team. Beslissingen nemen, knappen doorhakken. Lef hebben ook, véél lef. Welke programmator op deze aardbol kan zich de luxe permitteren om een aanbod van de grootste songschrijver uit de rockgeschiedenis vriendelijk af te wimpelen? Met andere woorden, staat Bob Dylan op Rock Werchter? Néén, tot spijt van wie het benijdt! (Dylan staat wel op Roskilde, dc))
2. De beloften
Festivalgangers die gruwelen bij het begrip ‘hoofdact’ denken best twee seconden na vooraleer ze bij het vallen van de avond rechtsomkeerd maken. Wees er immers maar zeker van dat Dave Gahan & co zich hun vorige (en enige) doortocht op Werchter nog goed herinneren. Het was 1985, de groep stond in de vroege middag enigszins oncomfortabel tussen Style Council en Paul Young & The Royal Family geprangd en werd zwaar op de korrel genomen door publiek en pers. De geschiedenis zou hen later ongelijk geven, dit jaar is Depeche Mode de onbetwiste headliner.
Het lijkt ons weinig waarschijnlijk dat acts als Kaizers Orchestra, The Streets, Kanye West of Kaiser Chiefs dit huzarenstukje zullen herhalen. Toch zijn ze allemaal goed op weg om ook hun plek in de rijke historie van de pop en rock op te eisen. Idem voor Starsailor, Franz Ferdinand, Leela James en wie weet zelfs Elbow of Death Cab For Cutie. Eén voor één artiesten met potentie, tonnen flegma en ijzersterk songmateriaal dat zich mogelijk perfect leent voor de grote festivalmassa. Wordt ongetwijfeld vervolgd!
3. Jonge Honden
Waar artiesten voorheen al een heuse staat van verdienste met zich dienden mee te zeulen om aanspraak te kunnen maken op een Werchter-spot, is het festivallandschap intussen grondig hertekend. Veel heeft vanzelfsprekend ook te maken met de logistieke uitbreiding van Rock Werchter. Meer festivaldagen impliceert uiteraard meer bands en daar maken vooral de zogenaamde jonge honden dankbaar gebruik van. Wie zich het afgelopen jaar uitdrukkelijk manifesteerde in het clubcircuit, is quasi sito presto verzekerd van een stek op één van de Werchter podia. Onder meer Arctic Monkeys, Clap Your Hands Say Yeah!, Editors, The Kooks, Wolfmother, The Feeling en Hard-Fi verkeren op deze 33e editie in dit geval.
4. De Belgen
Geen Rode Duivels op het WK, op Werchter zijn we gelukkig wel vertegenwoordigd. Zeven vaderlandse bands kleuren deze opzienbarende affiche. Kwantitatief gezien hebben we er de afgelopen jaren al sterker voor gestaan, maar dat de kwaliteit desondanks gewaarborgd is, weet zelfs een doofstomme. dEUS tekent voor de vijfde keer present, een nationaal record. Geen mens die er - met de sterkste bezetting ooit als voornaamste graadmeter – na Pinkpop nog aan twijfelt dat de sterren op 1 juli in vol ornaat zullen schitteren.
Ook om de broertjes Dewaele kan niemand heen. Onder de noemer Radio Soulwax nemen de Gentenaren op 30 juli zowat de helft van de line-up in de Pyramid Marquee voor hun rekening. Het wordt ook uitkijken naar de verrichtingen van A Brand, Absynthe Minded, An Pierlé & White Velvet.
Arsenal en Hooverphonic bewezen elk op verschillend terrein al eerder hun kunnen, het duo Roan-Willemyns is voor de derde keer op rij aanwezig, het Wase fenomeen voor de derde keer in totaal.
5. Openluchtdisco
Waar een festival als Pinkpop de opruiende danscultuur dwars blijft negeren, houdt Rock Werchter de beats wel stevig tussen de tanden geklemd. Chemical Brothers, Underworld, Basement Jaxx, Faithless: allen ontketenden ze de afgelopen jaren een gigantische openluchtdisco, waarvan de laatste trillingen nog voelbaar zijn op de schaal van Richter. Werchter en dansmuziek: it takes two to tango!
Dit jaar is vooral Radio Soulwax de slokop van het dance-gebeuren. De Gentse coryfeeën brengen naast hun Nite Versions ook nog een 2 Many DJ’s dj-set en sleuren in hun kielzog Tiga en Vitalic mee. Sensatie gegarandeerd. Verder zullen ook Roger Sanchez, Scissor Sisters en Super Discount alles in het werk stellen om de festivalgangers het betere gymnastiekwerk diets te maken. Waar we misschien nog het meest naar uitkijken is de coöperatie tussen Laurent Garnier & Bugge Wesseltoft, met jazzsaxofonist Philippe Nadaud als lachende derde.
6. Grootste gemene deler
Rock Werchter verwelkomt naar goede gewoonte alweer een schare risicoloze, belegen artiesten waarvan wij het even warm krijgen als een Aboriginal in poolcirkelgebied. Toch zie je deze volksmenners elk jaar opnieuw opduiken in het festivalcircuit. De massa (waarin kuddedieren de kenners verdringen) lust er pap met lepels van. Voorbeelden?
Live bijvoorbeeld, al jaren klinisch dood, alleen lijkt de groep – en met hen vele volgzame apostels – zich daar allesbehalve zelf van bewust. Volgende in de rij: Anouk. Vorige week weigerde ze nog op Pinkpop te spelen, wij hebben minder geluk. Geen kwaad woord over de live-reputatie van Anouk, maar zou de Haagse nog effectief muzikale geheimen schuilhouden?
Een ander fenomeen is de commerciële huishouding die de r&b en hiphop bevroedt. Het TMF en MTV-publiek valt nota bene al in zwijm bij het horen van een naam als Sean Paul, maar potsierlijke of beter volstrekt belachelijke acts als Snoop ‘Doggy’ Dog en 50 Cent bewezen eerder dat de actieradius van een roofdier zonder scherpe klauwen in de natuur vrijwel nihil is.
7. Wij tegen de rest van de wereld
Je bent 16 en dat ene felbegeerde combiticket voor Rock Werchter ligt verborgen achter slot en grendel. Ma en pa willen van geen wijken weten, slechts één ding kan redding brengen: een goed rapport. Dat was echter zonder die weerbarstige lerares gerekend (meest plausibele uitvlucht, we spreken uit ervaring, dc). De goede cijfers blijken helaas omgekeerd evenredig aan de container buizen en de Werchterdroom ligt aan diggelen.
Het einde van de wereld voor de rebelse puber, vriendjes en vriendinnetjes tekenen immers wel allemaal present op de weide. We willen maar zeggen: Werchter draait grotendeels om ‘erbij zijn’ en vooral ‘erbij horen’ en valt in de maatschappelijke context amper te verwaarlozen. Wie wil er nu niet opscheppen dat hij de buik van Fergie (Black Eyed Peas) vanop luttele meters mocht gadeslaan?
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/rock-werchter/7even-redenen-om-naar-rock-werchter-te-gaan
Meer Rock Werchter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rock-werchter
Deel dit artikel: