Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In het kader van het tienjarig jubileum van The Apers is de cd Do the Aper uitgebracht. Verschillende bevriende bands uit de Benelux coveren daarop een Apers-nummer. Zo kon het gebeuren dat Peter Pan Speedrock met de anti-emocore hymne ‘Too Many Backpacks at the Show’ temidden van emocorebands als San Andreas en Face Tomorrow staat. Andere namen op de plak zijn I Against I, El Guapo Stuntteam, Feverdream, El Pino & the Volunteers en de Heideroosjes.
Met die laatste band staan de Rotterdamse punkrockers eind deze week samen met het Ierse Therapy? op het podium in het kader van de Jack Daniels Rock Night. Aan het einde van die avond zullen de bandleden van de verschillende bands kruisbestuivingen vormen om een eer te bewijzen aan een andere band. Het verleden leert ons dat het er dan nog wel eens erg gezellig aan toe kan gaan op het podium.
Begin mei komt er een tweede tribute-cd uit. Hierop zullen bands van buiten de Benelux hun interpretatie geven van een Apers-nummer. Daarmee zijn de feestelijkheden rondom het jubileum nog niet ten einde. Vervolgens zal de band samen met Retarded uit Italië en het Engelse Zatopeks een tournee maken door binnen- en buitenland. Een nieuwe plaat van The Apers staat vervolgens gepland voor na de zomer.
Nirvana - Nevermind
“Mijn introductie tot de wondere wereld van de rock! Ik was veertien en zat in Lekkerkerk een beetje MTV te kijken, toen opeens 'Smells Like Teen Spirit' op de buis kwam. Wat de fuck is dit?, dacht ik in eerste instantie. Het was hard én melodieus én cool én vol energie. Nirvana betekende het einde van een ongetwijfeld glorieuze carrière als amateurvoetballer en zorgde ervoor dat ik mijn eerste bandje begon. Deze plaat veranderde het gezicht van de rock-‘n-roll. Het zijn alleen maar goede nummers die erop staan.”
Dinosaur Jr - Where You Been
“Na Nirvana wilde ik meer. Dankzij de video The Year Punk Broke vond ik Dinosaur Jr, in die tijd niets meer dan een soloproject van J. Mascis. Het tweede liedje op de plaat, ‘Start Choppin’’ had zowaar een videoclip die weleens voorbij kwam op MTV bij 120 Minutes. De productie was wilder en rauwer dan van de bands die begin jaren negentig hip waren en dat vond ik geweldig. De combinatie van kreunende zang en jankende gitaar maakt het voor mij perfect, terwijl veel mensen het dom gejengel vonden. Na de aankoop van deze plaat heb ik vervolgens mijn hele collectie Dinosaur Jr, inclusief J. Mascis solo, compleet gemaakt. Tevens ben ik afgelopen zomer naar Londen en Amsterdam geweest om de band in de originele bezetting te zien. Super!”
Green Day - Dookie
“Kurt Cobain was dood, de grunge lag achter ons, dus ik ging op zoek naar iets nieuws. Ik hoefde niet lang te zoeken, want Green Day kwam keihard binnen. Een beetje zoals The Beatles en The Rolling Stones zich verhielden, of Nirvana en Pearl Jam, zo stonden Billie Joe en zijn amigos tegenover The Offspring. Voor mij was het en is het nog steeds Green Day, voor honderd procent. In mijn opinie is elk nummer op Dookie een fuckin' megahit. Punkrock en catchy popmelodieën worden op een manier gemixt die je destijds niet voor mogelijk hield. Vanaf toen wist ik zeker dat ik ook in een soortgelijke band wilde spelen.”
NOFX - White Trash, Two Heebs and a Bean
“Green Day was te gek, maar soms moest het net even iets harder. NOFX kon dat en je kon nog steeds meezingen! Dankzij NOFX, en deze plaat in het bijzonder, ontdekte ik de underground punkrockscene. Zanger Fat Mike was ook de eigenaar van het platenlabel Fat Wreck Chords en bracht daar geweldige platen op uit van bands als Face To Face, Lagwagon, Propagandhi en No Use For A Name. White Trash was in mijn ogen het startschot voor die hele scene. Keihard gaan met 'Stickin in My Eye', hilaritiet ten top in 'Liza & Louise' en swingen met 'Bob'. Een hele diverse, catchy plaat.”
Ramones - s/t
“Minder divers, maar zeker zo goed was de eerste plaat van de Ramones. Bij concerten hoorde ik veel over die band. Mensen zeiden dat bands als Green Day en The Offspring een hoop te danken hadden aan de Ramones. Dus ik die band uitgecheckt en gelijk verliefd geworden. Het is net als een goede reclamespot: simpel, catchy, terzake en toch ingenieus, want... je moet er maar op komen! Het is een nek-aan-nekrace tussen de eerste drie platen. Ik ga dan toch voor de allereerste van da Brudders. ‘Blitzkrieg Bop’, ‘Havanna Affair’ en ‘Today Your Love’ worden nog steeds vaak door yours truly ten gehore gebracht.”
Screeching Weasel - Anthem for a New Tomorrow
“En toen werd het wat obscuurder, maar daarom niet minder goed. Screeching Weasel is een band uit Chicago die al sinds eind jaren tachtig goede platen uitbrengt. De zanger Ben Weasel is een instituut binnen de scene. Scherp, kritisch en gevat. Dit is voor mij de beste plaat. Hij luistert als één geheel, maar toch zijn het allemaal losstaande nummers. Er wordt ook vaak gebruik gemaakt van een orgeltje, waardoor het nog meer poppy wordt, maar toch is en blijft het punkrock. Een hele belangrijke plaat voor mij en The Apers. Plus: Screeching Weasel is nog steeds de grootste band binnen 'onze' scene, een blauwdruk als het ware.”
The Queers - Beat Off
“De wat meer bier en wat minder serieuze tegenvoeter van Screeching Weasel. Ze zijn sinds midden jaren tachtig actief, maar pas sinds begin jaren negentig serieus. Het wordt de band vaak verweten dat ze alleen maar de Ramones rippen, maar op deze plaat blazen ze zich zo hard en zo goed door twaalf songs heen dat eenieder moet knielen en respect moet tonen voor The Queers. ‘Teenage Gluesniffer’, ‘You Make Me Wanna Puke’ en ‘All Screwed’ zijn enkele hits. Daar waar Screeching Weasel niet echt meer bestaat en sowieso nooit tourde, komen The Queers, met als enige vaste bandlid Joe Queer op gitaar en zang, nog steeds elk jaar naar Europa voor een rondje 'meezingen en de middelvingers in de lucht'. En ik ben erbij!”
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/the-apers/de-7even-van-kevin-aper/12438/
Meer The Apers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-apers
Deel dit artikel: