Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het jaar 2005 gaat de KindaMuzik-boeken in als niet slechts een goed, maar zelfs een uitstékend muziekjaar. Dat bleek wel uit onze Eenentwintig: het beste van het afgelopen jaar nauwkeurig, doch met het nodige bloed en zweet gedestilleerd tot één overzichtelijke lijst. De militante M.I.A. stal onverbiddelijk de show met haar explosieve en rauwe mengeling van hiphop, dancehall en electro op het pittige Arular, dEUS bewees dat je na een nét iets te lange sabbatical heus nog wel met een droomplaat terug kunt komen, en de dwarsliggers van Animal Collective mogen conventionele liedjesstructuren dan wel keihard verwerpen, ze nestelden zich voorgoed in ons collectieve geheugen met het euforische Feels.
2005 bleek vooral een ontzettend divers jaar. In Groot-Brittannië werd weer eens een enorm blik met nieuw talent opengetrokken, waardoor wij nu alweer uitkijken naar nieuwe borelingen van nieuwbakken gitaargoden als Bloc Party, Maxïmo Park, Editors en Kaiser Chiefs. Franz Ferdinand kenden we al langer, maar verraste desondanks met een minstens zo catchy tweede album. Wie al om ze heen wilde, kon daar maar met moeite in slagen.
Even onvermijdelijk alswel uniek was het debuut van Anthony & The Johnsons. Torenhoog op menig eindlijstje stond dit androgyne talent, gezegend met een stem die zich laat vergelijken met Nina Simone en nummers die zelfs het hart van de grootste macho lieten smelten. Toch gaat de bokaal voor meest ambitieuze artiest weer linea recta naar Sufjan Stevens, die met het wonderschone en tjokvolle Illinois slechts is aanbeland bij Stap 2 in Zijn Grote Plan: alle staten van de VS eren met een album. Afgaande op de kwaliteit van Illinois gokken wij dat Stevens op zijn achtennegentigste nog steeds niets aan talent ingeboet zal hebben, en zal zijn aanbeland bij Arkansas of Idaho.
Voor de Nederlandse hiphop was 2005 een absoluut topjaar: nog nooit verschenen zo veel sterke en succesvolle releases, de Buiten Westen tour maakte grote indruk, en het nieuwe internetmagazine State bleek een welkome aanvulling op journalistiek gebied, aldus Beats-redacteur Atze de Vrieze. Menigeen bombardeerde het verrassend goede debuut van De Jeugd van Tegenwoordig tot beste hiphop-plaat van Nederlandse bodem van het afgelopen jaar, en hoewel Parels voor de Zwijnen volgens ons zeker in uw collectie thuishoort, begint de kreet "Watskeburt?!'' inmiddels steeds grotere slijtageplekken te vertonen. En dus valt deze, samen met de grap dat Balkenende op Harry Potter lijkt, in de categorie ''Uitspraken die hun beste tijd hebben gehad.''
De grenzenopzoekers van 2005 zullen ongetwijfeld roepen dat we zojuist het jaar van de drone hebben afgesloten, met Sunn 0))) en Earth als vaandeldragers, maar ook met nieuw werk van grootheid Steve Reich. In de categorie 'hard en beukend het jaar uit' willen wij tot slot System Of A Down en het hardcore bas- en drumduo van Death Above 1979 eervol vermelden.
Afsluitend bleek dat KindaMuzik ook het afgelopen jaar weer meer door u is gelezen dan voorheen, waarvoor onze hartelijke en grote dank. Ook in 2006 zullen wij onze sociale levens dienstbaar opzij zetten om de nieuwste ontwikkelingen, trends en bands op het scherpst van de snede te volgen. Hieronder volgt alvast een uitgebreid voorproefje. (Hans van Lissum)
» ROCK
Ook in het komende jaar lijkt het erop dat kleinere bands zich al extreem vroeg in hun carrière kunnen verheugen in grootscheepse aandacht van de media. In dit verband moeten we de Arctic Monkeys noemen, die met slechts één debuutsingle in de pocket al zijn gebombardeerd tot dé gitaarband van 2006. Het succes van deze band zal vele andere groepen een steuntje in de rug geven, het is te verwachten dat platenmaatschappijen een graantje willen meepikken van de hype en met gelijksoortige bands komen. Gitaarmuziek zal dus nog wel even populair blijven.
Ook de jaren tachtig revival is nog niet voorbij. Naast bands die de keyboards ter hand nemen (Shitdisco, White Rose Movement, Computerman) noemen wij hier O Fracas, de meest prikkelende en opwindende Gang of Four-kloon sinds Bloc Party. En dat is uiteraard positief bedoeld. Ze worden op de voet gevolgd door The Maccabees, een band die wat melodieuzer klinkt en daardoor ook een beetje aan Maxïmo Park doet denken.
Het Engelse vijftal Mystery Jets, op 679 Recordings (net als The Futureheads, Annie, Secret Machines, Death From Above 1979), met aan de basis twee Harrison's: zoon Blaine als zanger, drummer en toetsenist en vader (!) Henry als gitarist. Zo vader zo zoon... Hebben in 2005 al diverse singles uitgebracht, waarvan vooral het springerige en opgewekte You Can't Fool Me Dennis nog lang in je hoofd blijft hangen. De band mixt verschillende muziekstijlen alsof het niets is, en kunnen weleens The Coral van 2006 worden. In dezelfde categorie valt Larrikin Love, wederom uit Engeland, die hun popliedjes onder andere met een vleugje reggae opvrolijken.
Sven Schlijper denkt dat de exposure die kleine, vooral Britse bands krijgen wel door zal zetten. Wellicht steekt The Duke Spirit over, slaat de kitschelektro van Cut Copy aan, of zoeken we het nog stukken kleiner in bijvoorbeeld Wolf & Cub. Misschien niet allemaal even vernieuwend, misschien niet allemaal krakers als Kaiser Chiefs, maar wel verdomd aardige bandjes waarvan er nog veel meer rondlopen in de UK. Maar niet alleen daar. Want het internet heeft met Arcade Fire en Clap Your Hands Say Yeah wel bewezen een motor achter succes te kunnen zijn, ongeacht je moederland. Naamsbekendheid is met MySpace zo geregeld en anders helpen andere weblogs, tactisch gebruik van lekken en muziekuitwisseldiensten en online media wel een handje. Een praktijk die in 2006 waarschijnlijk alleen maar belangrijker in formaat zal worden. De geijkte paden in de muziekindustrie worden steeds minder rechtlijnig en de muziekconsument zoekt zijn waar overal ter wereld en kan het materiaal in no-time binnenhalen of de echte releases bestellen. Grenzen vervagen, promotie krijgt andere vormen en consumenten worden soms ook zelf boeker om geliefde artiesten een podium te geven. Hoe de industrie én de artiesten met deze veranderingen omgaan, na eerst al achter de mp3-feiten aangerend te hebben, is best spannend.
Waar stijlvastheid met een vleugje nostalgie in 2005 een gouden greep bleek, zien we tegelijk aan de zijlijn een groepje bands zich warmlopen dat zich niets aantrekt van hokjesgeest, maar vanalles in de blender gooit. Help She Can't Swim is daar een voorbeeld van, Test Icicles ook en op de valreep in december pikten we live nog Gogol Bordello mee. De laatste is zo feestelijk en zot als een deur dat het wel eens een festivalkraker zou kunnen gaan worden. De eerste twee hebben het wat lastiger, mede door hun extreme en harde geluid, maar lijken wel de weg te wijzen. Immers: stijlvermengende rock, gebracht met een overdosis panache lijkt niet meer te stuiten. En daarin zou ook de luisterbare noisepunk van Forward, Russia! wel eens hoge ogen kunnen gaan gooien.
Verder tippen wij met graagte Boy Kill Boy, dat al in het voorprogramma van Hard-Fi stond en gezien wordt als de nieuwe Supergrass met een zanger die doet denken aan The Killers. Joris Heemskerk denkt echter dat Love Is All het helemaal gaat worden in 2006. "Saxsolo’s en postpunkgekte, denk Bush Tetras, denk ESG, denk The Au Pairs", luidt zijn commentaar. Desalniettemin wordt ook het epische The Voom Blooms en de nieuwe Coldplay die gebukt gaat onder de naam Kubb als de grote namen van het komende jaar genoemd. Of wij op een nieuwe Coldplay zitten te wachten, doet daarbij in het geheel niet terzake.
Voor muziekliefhebbers die wachten op het nieuwe album van The Futureheads is er goed nieuws, want de nieuwe e.p. Area ligt sinds kort in de winkel en de band zit al in de studio om aan een volwaardig album te werken. Voor wie niet kan wachten is er Good Shoes, een viertal dat bijna net zo goed is in het afvuren van onweerstaanbare new wave-bommetjes.
Naast The Futureheads komen ook ouder gedienden als Belle & Sebastian en Amusement Parks On Fire in 2006 met nieuw plaatwerk uit, en komen The Strokes in januari met 'de moeilijke derde' op de proppen. Ook naar Cat Power, Robert Pollard, Mogwai, Morrissey en The Flaming Lips kijken wij met uitgestrekte halzen uit, en sluiten wij wat ROCK betreft af met de mededeling dat u alvast kunt mijmeren over nieuw werk van Arcade Fire, The Shins, Bloc Party, The Hives en Yeah Yeah Yeahs. (Rob van Leeuwen)
» BEATS
Een belangrijke naam in electronica-land wordt zonder meer producer Nathan Fake. Hij bracht al een aantal sterke 12 inches uit en verraste onlangs nog met een heuse techno-kerstsingle, maar het echte werk begint begin dit jaar als zijn debuutalbum uitkomt. Denk aan een bombastische Boards of Canada, vroege Orbital, James Holdens neo-trance, en minimal. Verder zijn wij erg benieuwd hoe de ontwikkeling van de breakcore zich voort gaat zetten. Het afgelopen jaar bracht met name het label Cock Rock Disco een aantal frisse platen uit, maar de vraag is hoeveel rek er nog in het genre zit. Veteraan Bong-ra wachtte het in elk geval niet af, en sloeg nieuwe paden in. Het binnenkort te verschijnen debuut van Amsterdammer About op Cock Rock Disco, Bongo, zal allicht een aardige indicatie zijn. Een vermenging met andere genres ligt voor de hand, zoals dat over de hele linie gebeurt: hiphop, rock, jazz, pop. Grenzen zijn er om overgestoken te worden, en dat zal de komende tijd alleen maar méér gebeuren.
Aan de zegetocht van de Nederlandse hiphop lijkt voorlopig geen einde te komen. Vooral de mannen van Opgezwolle gaan een druk jaar tegemoet: op 23 januari komt hun nieuwe album Eigen Wereld uit, daarnaast staan een soloalbum van Delic en Opgeduveld in de planning. Later in het jaar zal de langverwachte nieuwe cd van Extince verschijnen. Verder is het wachten op het debuutalbum van Typhoon, en horen we vermoedelijk meer van acts als Nina, Jiggy Djé en The Opposites.
Maar urban in Nederland is allang niet meer alleen hiphop: het afgelopen jaar bereikte de populariteit van exotische genres in Nederland een absoluut kookpunt. Geen zaal kan meer zonder een dancehall- en een reggaeton-avond. Ook in de Nederlandse steden is heel wat Caraibisch bloed te vinden, dus een grote doorbraak van Nederlandse dancehall en reggaeton-acts is niet meer dan een kwestie van tijd. De eerste acts melden zich al: begin februari verschijnt het debuutalbum van dancehall-zanger Ziggi, en acts als Ghetto Flows, Immo en Dramanol verdedigen de reggaeton-kleuren.
Van de warme Caraïben is het een kleine sprong naar de grauwe wijken van Londen, waar we Lady Sovereign aantreffen. Dat wil zeggen: deze grime-MC maakte daar het afgelopen jaar een aantal zeer opwindende singles, om vervolgens naar Amerika te vertrekken. Inmiddels heeft de pittige dame getekend op Jay-Z’s Def Jam Left label, en is het wachten op het eerste volledige album. Voor die tijd is ze deze maand alvast te bewonderen op Eurosonic. Of Lady Sov net zo’n splinterbom gaat afleveren als M.I.A. vorig jaar moeten we nog even afwachten, maar we kijken in elk geval reikhalzend uit.
In de KindaMuzik releaseagenda staan natuurlijk ook al een paar releases dik gedrukt. Wij verwachten mooi plaatwerk van Tiga, Michael Mayer, Luciano, The Streets, Jimmy Edgar, Dilated Peoples, Prefuse 73 en onze eigen Aardvarck. Met een beetje mazzel verschijnt dit jaar toch nog het nieuwe Outkast-album 10 The Hard Way en het uitgestelde solodebuut van Pharrell Williams. Op het nieuwe Dr. Dre-album Detox durven wij eigenlijk al niet meer te hopen. (Atze de Vrieze)
» LOUD
In de categorie hard, traag en duister moeten we rekening gaan houden met de Amerikaanse underground. Daar blijkt, volgens Bas Ickenroth, een enorme niet-puristische ideeënrijkdom te zijn. Lurker of Chalice, Xasthur en Leviathan (nee, niet het album van Mastodon) worden onder andere genoemd als namen om in de gaten te houden. Volgens Joris Heemskerk is metal meer dan ooit aan het expanderen. Stijlen overlappen vaker en beter. Sunn 0))) en Khanate als ultiem voorbeeld. Mars/Loud kruisbestuivingen nemen toe en zijn relatief populair. Ook al zorgt het gemak van thuis opnemen voor allerei slechte black-metal imitaties, bands als Sargeist, Ondskapt en Sigrblot kunnen we rekenen tot de beloften. Bij de gevestigde orde wordt veel verwacht van de nieuwe releases van Darkthrone en Belphegor. Tevens tipt Wouter Durnez de reunie van Emperor. Ze zijn al geboekt voor Wacken Open Air.
Daartegenover staat de categorie hard, snel en wild: de thrash en metalcore. De eerste heeft op het moment een opleving. Oude bekenden als Kreator, Exodus en Celtic Frost zijn weer springlevend, en bands als The Mass en Hatesphere staan klaar om de fakkel over te nemen. Voor de metalcore is het erop of eronder, of zoals Ruud van Esch het zegt: “In 2006 is het tijd om het kaf van het koren te scheiden.” Metalcorebands zullen ook in het nieuwe jaar spelen met thrash-invloeden, maar de eerste slachtoffers zullen komend jaar ook in deze scene vallen. Toch moeten we nog gaan uitkijken voor nieuwe releases van Himsa, Atreyu en Shadows Fall.
Volgens Ruud van Esch wordt 2006 het jaar van Volbeat. “Debuut-cd The Strength, The Sound, The Songs is in 2004 op grote schaal over het hoofd gezien. Een verzameling uitstekend geproduceerde en goed geschreven metalnummers met een rock-inslag. Tel daar de fantastische zanger Michael Poulsen bij op en je komt uit op een klasseplaat. Volbeat heeft alles wat Life Of Agony na River Runs Red niet meer had. 2006 moet het jaar worden waarin ze dat aan de wereld laten horen” aldus van Esch.
Op punk/rock-‘n-roll gebied zullen we ook rekening moeten gaan houden met de kleur zwart. Het betreft hier niet de metal, maar de namen van de bands. Black Belt, Black Lips en Black Furies bijvoorbeeld. Verder hebben de Riverboat Gamblers hun opvolger van Something to Crow About nog niet klaar, dus die belofte nemen we mee naar het nieuwe jaar. Ook komt oude traditionele heavy metal terug met een band als Early Man als goed voorbeeld.
In Nederland kijkt iedereen vol verwachting uit naar de Belangrijke Tweede van Textures. Bart Nijssen heeft een kijkje in de studio mogen nemen en kwam terug met de volgende uitspraak: “Wat deze Hollanders geproduceerd hebben met hun nieuwe zanger Eric Kalsbeek (ex-Brainshake) is ronduit indrukwekkend. De toevoeging van laatstgenoemde heeft een ontzettende verdieping van de sound tot gevolg gehad en de band klinkt iets toegankelijker dan voorheen, waardoor een breder publiek aangeboord gaat worden.” In de Gotische hoek tippen we Delain, een project van Martijn Westerholt, ex-toetsenist van Within Temptation. Een deal is getekend met Roadrunner en de opnames zijn in volle gang met een verscheidenheid aan gastmuzikanten afkomstig uit bands als Orphanage, God Dethroned, Lacrimosa en Ancient Rites.
In België is net de nieuwe cd van Rise and Fall uit, en wordt overal prima onthaald. Zo ook op de KindaMuzik-burelen. Verder hebben Dead Stop en The Setup, en Leng Tch’e in 2005 aardig wat in de pap te brokkelen gehad met goede releases en dito podiumprestaties. Voor Ruud van Esch zijn dit voldoende credits voor nog een succesvol jaar. (Tijs Heesterbeek)
» MARS
We zijn weer een jaar verder en alweer lijkt Aarde een stukje dichterbij Mars gekomen te zijn. Het lijkt erop dat aardbewoners zich steeds meer aangetrokken voelen tot de verleidingen die Mars te bieden heeft, het mystieke, de spanning en uiteindelijk de euforie van ontdekking. Ongerept en uitgestrekt ligt ze erbij en de spelers weten nog steeds van geen ophouden.
Voorop de Amerikanen die in kelders en op zolders, in keukens en slaapkamers hun wereld zo onder de laser van onze cd-speler leggen. 2005 heeft ons ook laten horen dat er meer in de wereld gebeurt dan alleen in de Verenigde Staten. Finland speelde zich in de kijker met wonderlijke muziek die experiment combineert met plezier en vindingrijkheid. Labels als Lal Lal Lal en Fonal staan aan de vooravond van een groot en hopelijk lang avontuur. Het Belgische (K-RAA-K)3 festival dat ook dit jaar weer door zal gaan zal zoals altijd een verbazingwekkend correcte dwarsdoorsnede van Martiaanse muziek geven. Organisator Dave Driesmans over 2006 op Mars: “Ik vind het heel moeilijk om te voorspellen wat volgend jaar groot zal worden. In het algemeen denk ik dat de weird folk stroming volgend jaar zijn hoogtepunt zal hebben bereikt en dat er weer een evolutie zal zijn naar minimalere, stille, introvertere electronische muziek. Ik weet niet of weird folk bekender zal worden in België en Nederland. Studio Brussel neemt er niks van op en zullen er ook niks van oppikken denk ik. Ik hoop dat er in 2006 ook wat meer groepen opstaan die live beeld en geluid beter weten te combineren.”
Voor velen was 2005 in ieder geval het jaar van de drone. In ontelbare incarnaties kwamen de hypnotiserende klanktapijten tot ons. Log en zwaar: Sunn 0))), Earth. Licht en melancholich: Brian McBride, Tod Dockstader. Academisch: Steve Reich. Psychedelisch en onuitputtelijk: Birchville Cat Motel. De ogen zullen wederom gericht zijn op Sunn 0))) die naar verwachting het vervolg op Black One zullen lanceren. Hoe dat album gaat klinken is wel erg lastig maar de black metal invloeden kunnen wel eens gaan pareren en wellicht dat de duistere, naar shoegaze hangende muziek van Malefic (die ook op Black One te horen is) wel een bron van inspiratie vormt. Hij is in ieder geval uitgenodigd voor wat live shows in Amerika, laten we hopen dat hij de Atlantische Oceaan durft over te steken als Sunn 0))) volgend jaar, samen met Earth, Nederland aandoet. Wolf Eyes op Motel Mozaïque? Wolf Eyes op het Domino Festival? Het kán in 2006 en het mag een Kleine Revolutie genoemd worden. Noise integreert sneller dan mijn buurman, voer voor the kids? We zullen het zien.
Daarnaast ligt de hele experimentele wereld aan de voeten van de vocale avantgarde van The Skaters en Grouper. Wonderbaarlijke keelklanken die vervormt en bewerkt als een scherp geheel op ontelbare bandjes, 12 inches en gelimiteerd vinyl worden gesmeten. Net als bij groepen als Davenport en Sunburned Hand of the Man in 2005 gebeurde, wordt de kans steeds groter dat tussen die immense output een definitief werk verschijnt.
Als klap op de vuurpijl van Nurse With Wound-aanbidders liet Steve Stapleton onlangs in een interview doorschemeren dat hij erg is gecharmeerd van vrouwelijke rappers en dat hij zo snel mogelijk een album wil opnemen met de vrouwelijke rapper als middelpunt. Hoe dat uit gaat pakken zal tot die tijd een raadsel blijven. Onze oren zijn gespitst. (Joris Heemskerk)
» TWANG!
U zult het wellicht gemerkt hebben aan het hoge gehalte van harmonieuze zang en zweverige akoestische gitaarmuziek door vreemde snuiters: 2005 was het jaar van de free folk. Artiesten als Devendra Banhart, Espers, Joanna Newsom, Marissa Nadler en Akron/Family zaten bepaald niet stil. 2006 begint met de terugkeer van oude helden. Zo doet Green on Red een reünieconcert in London, komt countryoutlaw Kris Kristofferson met een nieuwe plaat, Old Road, en komt de herstelde Alejandro Escovedo met niemand minder dan John Cale eindelijk uit de studio. Uiteraard laat Will Oldham ook weer eens van zich horen. Hij heeft een vluchtige coverplaat gemaakt met postrockers Tortoise, waarop in ieder geval een bewerking van Springsteens ´Thunder Road´ de moeite waard is.
Americana in Nederland bloeit als nooit tevoren. De eerste plaat van de Gasoline Brothers, een samenwerkingsproject van diverse bands uit Utrecht (Yearlings, Sandusky) is aantocht, maar ook het Haagse gezelschap Smutfish komt met de langverwachte opvolger van het droomdebuut Lawnmowner Mind. De cd krijgt waarschijnlijk de titel Through a Slightly Open Door en verschijnt begin februari op Munich.
Terug naar Amerika: Brent Best (Slobberbone) is te horen op de soloplaat van Kevin Kerby, ex-zanger van Mulehead. De Europese tournee van My Morning Jacket gaat helaas niet door; Jeff Tweedy van Wilco doet een korte solotournee door de Verenigde Staten en bassist John Stirratt legt de laatste hand aan de nieuwe plaat van The Minus 5, dat in maart op SXSW speelt. Op dat toonaangevende megafestival in Austin, Texas, waar we de komende tijd uitgebreid aandacht aan besteden, komen ook Neil Young, Silver Jews, de nieuwe band van J. Mascis en ongeveer 1497 andere bandjes spelen, om te laten horen wat hot is. We houden u vanzelfsprekend op de hoogte.
En dan is er ook nog een Canadese singer-songwriter waarvan wij de naam niet willen onthouden: Shuyler Jansen. Ergens begin maart komt hij naar Nederland toe, net als Mike Ferrio van alt. countryrockers Tandy, voormalig circusartiest en banjospeler Curtis Eller, Thomas Denver Jonsson, Two-Dollar Pistols en Alastair Moock. Tot slot krijg je alleen van het programma van Roots of Heaven krijg al warme oren: Calexico, Iron & Wine, South Austin Jugband, Steve Wynn; Smutfish en Kevin Kinney. (Maurice Dielemans)
KindaMuzik heeft gesproken...
Koffiedik kijken bij KindaMuzik. Lees ook:
» Heet in 2004
» Heet in 2005
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/toppers-2006/heet-in-2006/11636/
Meer Toppers 2006 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/toppers-2006
Deel dit artikel: