Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe hebben jullie het jaar 1994 ervaren?
Dave: “We hadden de Warrent-EP toen al uit, maar die was niet erg succesvol. Wel speelden we al hier, in Holland. De jongens van Biohazard waren destijds heel belangrijk voor het succes van Dog Eat Dog. Wij hebben geopend op hun State of the World Address-tour. Hierdoor hadden hebben heel veel mensen ons kunnen zien. Daarmee is het allemaal begonnen. Mensen hadden nog nooit een band gezien als Dog Eat Dog en zeker niet de Biohazard-fans. Het heeft zelfs langer dan een jaar geduurd voordat ons album All Boro Kings, dat we toen uitbrachten, populair werd.”
Hoe kijken jullie nu terug op dat album?
Dave: “All Boro Kings was een hele goedkope plaat. We hadden niet erg goed nagedacht over succes, alleen over het maken van een album. We wisten uiteraard niet dat we beroemd zouden worden. We waren puur voor de lol bezig en hadden geen verwachtingen. Vergeleken met hoe snel we alles nu spelen, klonk het toen heel sloom en gedateerd. Het heeft een heel rauw geluid.”
Destijds was het echt een feest-cd; heel anders dan de rest van de albums die uitgebracht werden in die periode. Heeft dat bijgedragen aan het succes?
Sean: “We zijn opgegroeid in New Jersey, en houden ervan om een pilsje te drinken en plezier te maken. En daar hebben we over geschreven. Het was voor ons dus een natuurlijke gang van zaken. Maar wellicht heeft het ons inderdaad geholpen.”
Dave: “We gingen altijd repeteren en daarna bier drinken. Alles voor de lol. Die plaat is toen ook zo opgenomen; ‘laten we er een feestje van maken’. Als je eenmaal succes hebt moet je na gaan denken over wat mensen leuk zullen gaan vinden. Die gedachten hadden we niet bij All Boro Kings. Bij hun eerste of tweede plaat denken bands nog niet zo na over het schrijven van hitjes. Het gaat dan veel natuurlijker en dus veel gemakkelijker.”
Sean: “We gingen niet een plaat maken met het idee van ‘laten we eens een grote plaat gaan maken’. Onze advocaat zei zelfs: ‘jullie moeten dat contract niet tekenen, jullie zijn gek. Jullie verdienen daar toch niets aan’. En hij had gelijk, want dat hebben we ook niet. Maar niemand had durven dromen dat we zoveel albums zouden verkopen…”
Dave: “We dachten gewoon een paar jaartjes te spelen en nu zijn we al tien jaar verder.”
Als je zo terugkijkt, hoe belangrijk is dat album geweest voor Dog Eat Dog?
Dave: “Onze hele carrière is daarop gebaseerd. Anders zouden we hier nu niet zijn vandaag. Het album en de Biohazard-tour zijn de twee belangrijkste dingen geweest als het gaat om bekend worden. Maar na het album Play Games hadden we het meeste succes. Het album was dan niet zo succesvol als All Boro Kings, maar wij zaten toen op onze top. Veel mensen zeggen nog dat het een van de belangrijkste albums van hun jeugd is. Gisteren zei iemand dat hij zich weer vijftien voelde toen we speelden. Daarom blijven we spelen.”
Hoe belangrijk is het album nu?
Sean: “Dit is het album dat het bekendst is. Play Games ging ook wel lekker, maar het album dat daarna kwam, kennen de meeste mensen niet eens.”
Dave: “Het is het eerste album dat hardcore combineert met een beetje hiphop en saxofoon. De saxofoon hebben we nu niet meer in Dog Eat Dog. Destijds had niemand dat. We stonden dan ook bekend als 'die heavy band met een saxofoon'. Daar onderscheidden we ons mee. De relevantie van het album is dat je geen andere plaat zal vinden die deze verschillende elementen combineert. Dog Eat Dog is een van de eerste echte crossoverbands geweest. Hoewel we niet van die term houden.”
Kennen jullie Yellowcard?
Dave: “Die punkband met de viool?”
Ja, zij doen hetzelfde trucje als wat jullie met Dog Eat Dog deden in 1994.
Dave: “Laten we het geen trucje noemen. Het is geen trucje. Het is iets doen wat een andere band nog nooit heeft gedaan. Zij zijn de eerste emopunkband die een viool gebruikt. Daardoor zijn ze anders. Zoiets hebben wij ook gedaan. Het probleem is nu dat ze altijd zo zullen worden gezien. Op een dag zullen ze die kerel eruit kicken. En dan zegt iedereen 'waar is jullie violist?'”
Was de druk hoog bij het maken van de andere platen?
Dave: “Zeker weten. Een van de factoren die bepalend was voor All Boro Kings was onze gitarist Dan Nastasi. Hoewel we veel nummers samen als band schreven was hij de eerste die met ideeën kwam zoals bijvoorbeeld ‘Who’s the King’. Hij heeft dat verzonnen. Bij onze volgende platen was Dan weg bij de band. Daarom was de schrijfstijl wat anders. Dan gaf de nummers toch iets extra, wat niet op de andere albums zit. Op zich niet erg, want Dog Eat Dog is een altijd veranderende band. We willen niet telkens dezelfde plaat maken. Toch vroegen mensen vaak of we niet nog eens zo’n album als All Boro Kings wilden maken. Helaas kon dat niet omdat we de Dog Eat Dog van toen niet meer waren. We zijn veel later wel een side-project begonnen dat All Boro Kings heette en dat was gemaakt voor de mensen die wilden dat we weer klonken zoals ten tijde van dat album. We vonden het leuk, maar wij weten ook dat we die plaat nooit meer kunnen maken. Zelfs niet als je het probeert. We zijn tevreden met wat we nu doen, dus we hopen dat we nog het lang kunnen doen.”
Hoe belangrijk was het jaar 1994 voor de metalscène?
Dave: “Het was het belangrijkste jaar. 1994 was echt het jaar van Roadunner Records. Het label was erg groot en werd echt gerespecteerd. Elke band die er bij zat deed het goed. En wij hoorden daarbij. 1994 was zo het begin van Life Of Agony en Type O Negative. Maar denk bijvoorbeeld ook eens aan de bands die in 1995 op Dynamo Open Air stonden. De een na de ander was een belangrijke band, allemaal uit die periode van 1994.”
Hoe gaat het nu met jullie?
Dave: “Het gaat heel goed. We spelen hier en vanavond spelen we voor 20.000 man in België. Er is absoluut geen tekort aan Dog Eat Dog-fans. Dit is de vijfde keer dit jaar dat we in Europa zijn. Kleine clubs zijn steeds uitverkocht. We spelen op goede festivals, maar niet meer zo groot als Dynamo. We hoeven niet meer te concurreren met wat we in 1996 deden. De kids van een jaar of veertien waren er toen nog niet. Dus hebben we nu weer een nieuwe generatie fans. Misschien wel de broertjes en zusjes van de mensen die er toen bij waren. We zijn zo´n beetje af van de kritiek van weleer; dingen als “jullie waren zo groot, speelden alleen maar voor volle zalen en wonnen een MTV Award”. Nu is iedereen dat zo´n beetje vergeten en kunnen we weer gewaardeerd worden als een goede liveact. En we werken aan een nieuw album. Mensen die ons nu weer zien zeggen vaak dat we beter zijn dan toen. We hebben niets verloren.”
Zijn jullie fulltime muzikanten?
Dave: “Dat proberen we wel. Zolang onze boeker blijft boeken zit het wel goed. Maar we spelen niet alleen in Dog Eat Dog. We hebben ook nog onze side-projects. We zijn actieve muzikanten.”
Zijn jullie hier in Europa groter dan in de Verenigde Staten?
Sean: “Zeker weten."
Dave: “Er is niets in de Verenigde Staten voor ons. In New Jersey, onze omgeving, daar kunnen we wel spelen. Dan komen onze vrienden en zo. We hebben wel getoerd in de Verenigde Staten maar het platenlabel heeft het nooit echt ondersteund. Als mensen alleen maar naar een show kunnen gaan en vervolgens de plaat niet kunnen kopen in de winkel, hebben ze alleen nog maar de herinnering van de show. Dat is niet genoeg. Je hebt advertenties en dergelijke nodig. Dat hebben ze nooit voor ons gedaan. Roadrunner in de Verenigde Staten was niet zo goed als Roadrunner in Europa.”
Maar jullie werken dus aan een nieuwe plaat?
Dave: “Ja, we hebben een demo met negen nummers tot dusver. We moeten nog terug de studio in voor een nummer of drie en dan gaan we onze nieuwe cd uitbrengen. Live spelen we er al drie of vier van. Een releasedatum is er nog niet. Het heeft meer nut voor ons om een single uit te brengen in de winter en het voorjaar en ons dan klaar te maken voor een release in de zomer. Onze muziek is heel zomers, dus het zou raar zijn als we die plaat midden in de winter uitbrengen.”
De zeven beste platen van 1994 volgens Dog Eat Dog:
Deftones – Adrenaline
Waltari – So Fine
Sepultura – Chaos AD
Life of Agony – River Runs Red
Pantera – Far Beyond Driven
Biohazard – State of the World Address
Downset – Downset
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=8200
Meer Dog Eat Dog op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dog-eat-dog
Deel dit artikel: